The Light will stay on . . . 11 years after

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Η ωραιότερη αποτύπωση της κρίσης που διάβασα...





Σκέψου ότι ζεις σε μια γειτονιά παλαιού τύπου. Από αυτές που βλέπεις στις
ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, ας πούμε !Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο
φάση. Έχεις τώρα σ΄αυτή τη γειτονιά ένα μπακάλικο !το αφεντικό του
μαγαζιού, κωλόχοντρος αντιπαθέστατος αλλά αναγκαίος επειδή φέρνει τα
πάντα, παστέλια, μαντολάτα, απορρυπαντικά, τρόφιμα, τσιγάρα !διαθέτει και
τηλέφωνο «δια το κοινόν». Έχει και υπαλλήλους διάφορους ο χοντρός !βάλτους
κι αυτούς στην ιστορία. Τι κάνει λοιπόν ο χοντρός;


Αγοράζει κοψοχρονιά και πουλάει σε τσιμπημένες τιμές, κλέβει και στο ζύγι
!κονομάει γενικώς. Και όσο κονομάει, τόσο αγοράζει κι όσο αγοράζει, τόσο
πουλάει όλο κι ακριβότερα !κονομάει χοντρικώς. Πουλώντας λιανικώς.


Έχει φτιάξει τώρα ο χοντρός ένα κομπόδεμα μεγαλύτερο από τη μπάκα του. Τι
να το κάνει; Οι τράπεζες δε δίνουν καλά επιτόκια, με τοκογλυφίες δε θέλει
να μπλέκει καθότι επίφοβα πράγματα, για την πάρτη του δε γουστάρει να
ξοδέψει επειδή τυγχάνει ολιγαρκής καρμίρης ο χοντρός !σκέφτεται λοιπόν,
σπάει την κεφάλα του, τι να το κάνει το μπαγιόκο. «Ρε δεν ανοίγω ακόμα ένα
μπακάλικο !να κονομάω από δυο πάντες;» λέει στο τέλος.


Τώρα υπάρχουν δυο μπακάλικα στη γειτονιά, μόνο που οι τιμές δεν πέφτουν
(μαλάκας είναι ο χοντρός να τις ρίξει; αφού μόνος του κάνει παιχνίδι),
αντιθέτως, λόγω εξόδων της αναπτυσσόμενης επιχείρησης (του χοντρού), οι
τιμές ανεβαίνουν. Τι γίνεται μετά;


Τι να γίνει; Μεροκαματιάρηδες οι άνθρωποι της γειτονιάς, δεν διαθέτουν
κανένα μηχάνημα να κόβει αβέρτα χρήματα !οπότε δεν μπορούν πλέον να
αγοράσουν τα εμπορεύματα του χοντρού. Πέφτουν τα έσοδα ανεβαίνουν τα έξοδα
!τρελαίνεται ο χοντρός! Τι θ΄απογίνει; Αποφασίζει να ανοίξει μπλοκάκι με
βερεσέδια, καλύτερα να του χρωστάνε παρά να σαπίζει το εμπόρευμα στα
ράφια. Αναθαρρεύουν λοιπόν οι μεροκαματιάρηδες της γειτονιάς κι αρχίζουν
να ψωνίζουν όλο και περισσότερα με βερεσέ !το μπλοκάκι του χοντρού γίνεται
κανονικός τηλεφωνικός κατάλογος.


Ξυπνάει, που λες, ένα πρωί ο χοντρός μέσα στον ιδρώτα. «Ρε τι γίνεται εδώ;
Έχω καταντήσει να μου χρωστάνε μέχρι και τα καναρίνια το καναβούρι τους
!που θα πάει αυτή η κατάσταση; ∆εν έκανα καλά να ξανοιχτώ τόσο πολύ !άσε
που ψυλλιάζομαι ότι οι μπαταξήδες της γειτονιάς δεν θα έχουν να με
ξεχρεώσουν στον αιώνα τον άπαντα». Τι σκαρφίζεται λοιπόν ο πούστης ο
χοντρός; Πάει στον γερο!τσιφούτη της γειτονίας, τον σιχαμερό που δανείζει
με τόκους δέκα φορές πάνω από το νόμιμο. «Γερο!Λαδά αδερφέ μου, σώσε με!»
παρακαλάει ο χοντρός. «Ξανοίχτηκα με τα βερεσέδια !κάνε κάτι να έρθω στα
ίσα μου γιατί οι προμηθευτές πιέζουν κι εγώ μόνο το μπλοκάκι έχω!» Ο
τσιφούτης την έχει από καιρό ανθιστεί τη φτιάξη, καθότι παλιά πουτάνα στην
οικονομική ανάλυση. Αγοράζει λοιπόν το μπλοκάκι του χοντρού (κοψοχρονιά
φυσικά) και όλα μέλι!γάλα.


Τώρα, αυτό το μπλοκάκι με τα βερεσέδια πρέπει κάπως να κλείσει !αλλά ο
τσιφούτης είναι λεπτοκαμωμένο άτομο, καχεκτικό και φιλάσθενο ας πούμε.
Φωνάζει λοιπόν κάτι καλόπαιδα της γειτονιάς, με πτυχία και περγαμηνές από
τα καλύτερα Σωφρονιστικά Ιδρύματα της χώρας και τους ξηγιέται. «Φέρτε μου
τα φράγκα κι από ότι μαζεύετε, 2% δικά σας». Ξαμολιούνται τα παιδιά,
απειλούν, δέρνουν, σπάνε !κάτι μαζεύουν. Φτιάχνει την πρώτη μπάζα ο
τσιφούτης αλλά είναι ακόμα παθητικός. Το μπλοκάκι ούτε που αδυνάτισε
καθόλου, τετράπαχο παραμένει.


Πάει λοιπόν στα δικαστήρια και τις αστυνομίες. «Βοηθήστε με καλοί μου
άνθρωποι, φτωχός είμαι, το κομπόδεμά μου δάνεισα και τώρα δε με πληρώνουν
επειδής είμαι γέρος κι ανήμπορος!» Φιλότιμοι οι σταυρωτήδες κάνουνε μια
έτσι και ξεσπιτώνουν ένα κάρο κόσμο, αφού οι έρημοι οι άνθρωποι δεν έχουν
να πληρώσουν.


Κάθεται τώρα ο τσιφούτης και ξαναμετράει. Τι πήρε; Λίγα λεφτά και μπόλικα
χαμόσπιτα. Ούτε καν τα χρήματα που έδωσε στον χοντρό μπακάλη δεν έπιασε,
τραβάει τις αραιές τρίχες που του έχουν απομείνει ο τσιφούτης. «Πως την
πάτησα με τον κανάγια! Που, ακόμα και σκλάβους να τους πουλήσω όσους είναι
εδώ μέσα στο μπλοκάκι !τα λεφτά μου δεν θα τα βγάλω!»


Από την άλλη πλευρά ο μπακάλης έχει πέσει στα μαύρα πανιά. Γιατί όσα του
έδωσε ο τσιφούτης δε φτάνουν ούτε για «ζήτω» !έχει ξανοιχτεί πολύ, έχει
τιγκάρει τις αποθήκες σε εμπόρευμα, χρωστάει στους προμηθευτές και ο
κόσμος δεν περνάει να ψωνίσει ούτε λουμίνια για το καντήλι. Πώς να
περάσουν; Αφού δεν τους έχει μείνει ούτε κεραμίδι να βάλουν πάνω από το
χάλι τους, να μην τους βλέπουν τα σύννεφα και τους φτύνουν καταιγιστικά,
που λέει ο λόγος. Αρχίζει λοιπόν τις απολύσεις ο μπακάλης !την πληρώνουν
οι μπακαλόγατοι και το παράρτημα ειδών μπακαλικής, μπας και σωθεί η
επιχείρηση.


Έχουμε τώρα έναν τσιφούτη στα πρόθυρα αυτοκτονίας, έναν μπακάλη στα
πρόθυρα εμφράγματος και τους μεροκαματιάρηδες δυο!τρία χιλιόμετρα βαθύτερα
από τα πρόθυρα, στα υστερόθυρα, Καθαρτηρίου και Κολάσεως γωνία, για την
ακρίβεια. «Το νου σας τυριά, θα σας φαν΄οι βλάχοι!» που λέει κι ο
φιλόσοφος.


Επειδή όμως τέτοια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν σε μια ευυπόληπτη
κοινωνία, παρεμβαίνει το κράτος, να βάλει τάξη. Γιατί άνευ τσιφούτη δεν
κινείται το χρήμα, άνευ μπακάλη δεν εισάγονται φουά γκρα και άνευ
μεροκαματιάρηδων δεν εισπράττονται φόροι για να αγοραστεί το φουά γκρα !με
νιώθεις;


Ερώτηση: τι πρέπει να κάνει το κράτος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Τι μέτρα
πρέπει να πάρει; Απαντήστε και εισπράττετε την βάσην ας πούμε, με ολίγη
από μπούτι εισπράττετε και το δίπλωμα οικονομολόγου να το 'χετε, να
πορεύεστε στους χαλεπούς καιρούς.


Απαντήσεις που δώθηκαν από τυχάρπαστους φωστήρες της μπακαλικής:
1.Μειώνει τους φόρους το κράτος, οπότε περισσεύουν χρήματα στους
φτωχομπινέδες και ξεχρεώνουν το μπακάλη και τον τσιφούτη.
Σχόλιο: Αγαπητό μου παιδί, μάλλον διαβάζεις πολλές ιστορίες του Έκτορος
Μαλό και της Μυρτώς Κοντοβά !δεν εξηγείται αλλιώς τόση απλο?κότης! Και τι
είναι ρε το κράτος που θα μειώσει τους φόρους; Σύλλογος προστασίας
αναξιοπαθούντων μισθωτών; Πως θα ζήσει το κράτος; Εδώ αυτά που παίρνει και
δεν του φτάνουν !εσύ προτείνεις μείωση; Άσε που, αν περισσέψουν λεφτά
στους φτωχοί, σιγά μην πάνε να ξεχρεώσουν! Θα αγοράσουν ένα κάρο μαλακίες
και θα βρεθούν ακόμα πιο χρεωμένοι !έτσι όπως ακριβώς κάνουν τα τελευταία
χρόνια! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σου αγαπητό μου παιδί.


2.Ξεχρεώνει το κράτος τα χρωστούμενα από την τσέπη του και τα κρατάει
λίγα!λίγα από τα μισθά των φτωχώνε.
Σχόλιο: Από τον προηγούμενο αντέγραψες και άλλαξες λίγο το συμπέρασμα για
να μη σε πάρουν είδηση; Ρε πανίβλακα, αφού και το κράτος από τον τσιφούτη
δανείζεται, πού θα βρει λεφτά να τον ξεχρεώσει; Ξαναπέρνα τον Σεπτέμβρη
χωρίς τον κηδεμόνα σου, έτσι κι αλλιώς θα ξανακοπείς λόγω αντιγραφής.


3.Αφήνει το κράτος τον τσιφούτη και τον χοντρό να ψοφήσουν επειδή κάνανε
μαλακίες και ανοίγει ένα δικό του μπακάλικο μαζί με μια κρατική τσιφουτερί
για να βολευτεί ο κοσμάκης.
Σχόλιο: Κατ' αρχάς η γλώσσα που χρησιμοποιείς δεν ταιριάζει σε επιστήμονα
παύλα άνθρωπο. Κατά δεύτερον, αν ψοφήσει το κεφάλαιο ποιος θα χρηματοδοτεί
τους βουλευτές να βουλεύονται και τους υπουργούς να υποεργάζονται; Κατά
τρίτον, είσαι παλιοκομμούνι και η ιστορία σε έχει καταδικάσει στο πυρ το
εξώτερον! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη που θα έχει τελειώσει η τουριστική
περίοδος και θα ξαναλειτουργήσουμε τη Μακρόνησος, να δούμε τι θα κάνουμε
με σένα.


4.Αγοράζει το κράτος ένα ολοκαίνουργο τεφτέρι, λευκό σαν αθώα περιστερά
και το δίνει στον χοντρό. ∆ίνει κι ένα στον τσιφούτη για να μη γκρινιάζει.
Και τους λέει «μην ανησυχείτε, εγώ είμαι εδώ !γράψτε κατά βούληση,
εγγυώμαι εγώ τα λεφτά σας».
Σχόλιο: Να συλληφθεί πάραυτα ο γράψας την παραπάνω τούφα και να του
απαγγελθούν επιτόπου κατηγορίες περιύβρισης αρχής, παρακώλυσης
συγκοινωνιών, σύστασης συμμορίας καθώς και κατανάλωσης ψυχότροπων ουσιών
εν ώρα μαθήματος.





Σύμφωνοι;


Στο ξεκίνημα της παγκόσμιας κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος,
σύμπασα η ανθρωπότης προσκύνησε τον προφήτη Γκόρντον Μπράουν που είχε την
έμπνευση να «δανείσει» χρήματα στις τράπεζες, βάζοντας πόδι στους
διοικητικούς τους μηχανισμούς, προκειμένου να εκτονωθεί η κρίση. Αυτό
έγινε στην Αγγλία και οι ηγέτες των υπόλοιπων χωρών έσπευσαν να κάνουν το
ίδιο.


Σήμερα όλο και περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες μπερδεύονται στο άκουσμα του
παραπάνω ονόματος. Η συνήθης αντίδραση είναι του στυλ «Μπράουν; Άι θινκ χι
ιζ εν οβερεστιμέιτεντ πλέιερ !ΑΕΚ Αθενς σουντ νοτ ρινιού χις κόντρακτ!
Παντελής Μπράουν ιζ φορ δε μπάζα άι τελ γιου». Κοντολογίς, όλο και
περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν τη μαλακία του Γκόρντονα του Καφέ. Γιατί;


∆ιότι το πρόβλημα ήταν το πλεόνασμα παραγωγής που κυκλοφόρησε στην αγορά
και η οικονομική αδυναμία των καταναλωτών να το απορροφήσουν. Πράγμα το
οποίο οδήγησε στην κυκλοφορία πλασματικού χρήματος μέσω του υπερδανεισμού.
Που με τη σειρά του οδήγησε σε κατάρρευση των αγορών εφόσον το πλασματικό
χρήμα δεν μπορεί με τίποτα να γίνει πραγματικό. Όταν έρχεσαι εσύ και λες
ότι θα ρίξεις ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ, για να διορθώσεις την
κατάσταση ! είσαι, το λιγότερο, μαστουρωμένος! Για περισσότερες πληροφορίες
ξαναδιάβασε την απάντηση νο.4.


Μάλιστα ο δικός μας οικονομικός κεφάλας δεν άντεξε και το έσκασε το
παραμύθι σε συνέντευξη τύπου. «∆εν είναι πραγματικά τα κεφάλαια που θα
δώσουμε για την στήριξη των τραπεζών, απλώς θα εγγυηθούμε την
χρηματοπιστωτική επάρκεια για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη», έτσι
ακριβώς όπως στο λέω το είπε ο άνθρωπος! Μα φυσικά και δεν είναι
πραγματικά τα κεφάλαια κύριέ Παραλογοσκούφη μου! Εσείς μέχρι χτες
δανειζόσασταν από τις τράπεζες εκδίδοντας ομόλογα για να καλύψετε τους
προHπολογισμούς σας (το επιτρεπτό ετήσιο έλλειμμα στην Ε.Ε. είναι 3%,
πράγμα που σημαίνει ότι κάθε χρόνο τα κράτη!μέλη πρέπει να δανείζονται
χρήματα για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους) !τώρα πως βρεθήκατε να
δανείζετε τις τράπεζες; Τσου ρε λάκηδες!


Ξεκαθαρίζω !η λύση που προωθείται από τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων
χωρών για την αντιμετώπιση της κρίσης μοιάζει με συνταγή αλμπάνη γιατρού
για την αντιμετώπιση του καρκίνου. «Από πού να πάρω αυτά τα φάρμακα γιατρέ
μου;» «Μα δεν χρειάζεται να πάρετε τα φάρμακα αγαπητέ! Αρκεί να φάτε το
χαρτί της συνταγής και θα γίνετε σίγουρα καλά!»


Ξεκαθαρίζω !μέχρι να ρεφάρει η αγορά τη χασούρα της, μέχρι δηλαδή να
αντιμετωπίσουν τη ζημιά από το πλασματικό χρήμα, θα περάσουν πολλές
αναποτελεσματικές νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου ακόμα και μέρα!μεσημέρι.
Άρχισαν ήδη να κλείνουν τα παραρτήματά τους οι αυτοκινητοβιομηχανίες, θα
ακολουθήσουν εταιρείες ειδών εικόνας!ήχου, κινηματογραφικά στούντιο,
εταιρείες παροχής υπηρεσιών και ειδών ψυχαγωγίας και αναψυχής, τουριστικά
καταλύματα. Με λίγα λόγια, η πολυτέλεια θα φάει πρώτη χώμα.


Ξεκαθαρίζω !άνθρωποι θα μείνουν στο δρόμο, προγράμματα ανεργίας θα
αποτύχουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και η αγορά θα υπολειτουργεί
χειροτερεύοντας συνεχώς την κατάσταση.


Ξεκαθαρίζω !αυτή τη φάση οι γραμματιζούμενοι τη λένε «ύφεση». Και
κουβαλάει στασιμοπληθωρισμό (υψηλό πληθωρισμό που δεν πέφτει με τίποτα),
συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, μείωση των παραγωγικών διαδικασιών μέχρι τη
στιγμή που .


Που;


∆εν θα αναλύσω το μαρξιστικό σενάριο, όπου το σύστημα καταρρέει μέσα στις
αντιφάσεις του. Ξέρεις γιατί; Επειδή αυτό είναι το ΑΙΣΙΟ∆ΟΞΟ σενάριο. Θα
σου πω όμως για την άλλη προοπτική, αυτή που διδάσκονται οι οικονομολόγοι
στο μάθημα της οικονομικής θεωρίας !όταν μελετάνε τα νεώτερα οικονομικά
μοντέλα.


Για να ξεπεραστεί η ύφεση, έχει αποδειχτεί από την ιστορική εμπειρία ότι
θα πρέπει να επέλθει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ. Μόνο
έτσι θα μειωθεί το αγοραστικό κοινό παράλληλα με τη (σε μεγαλύτερο βαθμό)
μείωση της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα
οδηγηθούμε σε αύξηση της αγοραστικής ικανότητας και, ακολούθως, αύξηση των
τιμών. Μαγικό, έτσι;


Τι σημαίνει όμως «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»;
Παραγωγικοί μηχανισμοί είναι οι εργαζόμενοι και τα μέσα παραγωγής
(μηχανήματα, κτίρια κ.λ.π.) !να το ξεκαθαρίσω αυτό. Και πως
καταστρέφονται; Πανεύκολα! Οι άνθρωποι!εργαζόμενοι σκοτώνονται μαζικά σε
πεδία μαχών, τα εργοστάσια βομβαρδίζονται, οι οδικές αρτηρίες μεταφοράς
εμπορευμάτων ανατινάζονται, η αεροπορία και το ναυτικό χρησιμοποιούνται
για τη διεξαγωγή εχθροπραξιών . Χρειάζεται να σου πω κι άλλα για να
καταλάβεις ότι η «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»
συνεπάγεται πόλεμο; Παγκόσμιο κατά προτίμηση, να μην κάνουμε διπλές και
τρίδιπλες δουλειές !να ξεμπερδεύουμε με τη μία.


Ο μπακάλης δεν θα πάει στον πόλεμο γιατί έχει πλατυποδία, ο γερο!τσιφούτης
επίσης δεν θα πάει, λόγω ηλικίας. Αλλά θα είναι εδώ όταν εσύ δεν θα
γυρίσεις για να συνεχίσουν τις δουλειές τους με καλύτερες συνθήκες και
έχοντας σβήσει τις συνέπειες των βλακωδών ενέργειών τους. Ο Καφές Γκόρντον
δεν θα πάει στον πόλεμο λόγω στραβισμού, ο Σαρκοζί δεν θα πάει επειδή
είναι προστάτης οικογενείας, η Μέρκελ θα το παίξει γυναίκα και δεν θα
καταταγεί, ο Αμερικάνος Πρόεδρος δεν θα πάει επίσης !επειδή εκεί η θητεία
είναι προαιρετική. Θα μείνουν πίσω να περιμένουν εσένα, να τους
διευκολύνεις ψοφώντας σε κάποιον βομβαρδισμένο κωλότοπο για χάρη της
σημαίας. Της δικής τους σημαίας !όχι της δικής σου, εσύ άλλωστε δεν έχεις.
Επειδή και τη σημαία σου με υπερχρεωμένη πιστωτική την αγόρασες.


Κορόιδο...





(Μετά από αρκετό ψάξιμο κατέληξα πως το παραπάνω είναι του http://themotorcycleboy.blogspot.com

Τι έφτιαξε ο άνθρωπος ! ! !


Respect...

Σήμερα,




πέρασα τη μέρα, επισκευάζοντας μια 42άρα πλάσμα, με έσκασε, αλλά δεν της πέρασε. Επισκευάσθηκε, πήρε και το δρόμο της επιστροφής στη θέση της, στραβώθηκα με "πειράγματα" σε Navigators, με pc, με ... διάφορα τέλος πάντων... ούτε ένα καφέ δεν κατόρθωσα να πιω με λίγη, έστω λίγη ησυχία, τα τηλέφωνα χτυπάνε ασταμάτητα, σταθερό κινητό...

Έχει αναχθεί σε πολυτέλεια να πιω λίγες γουλιές καφέ με συνοδεία το τσιγάρο μου...

Τι στο καλό κάνω; Αναρωτιέμαι και σήμερα για τη ζωή που κυλάει, φεύγει με σταθερό και μη λανθάνοντα βηματισμό.
Συνειδητοποιώντας ξανά, πως τις περισσότερες ώρες τις ημέρας, ενίοτε και της νύχτας, με βρίσκουν να επισκευάζω ή να συναρμολογώ κάτι, που ήλθε στα χέρια μου νεκρό ή παράλυτο και πρέπει να το ζωντανέψω ή να μοντάρω κομμάτια που θα γίνουν μηχάνημα.
Δε λέω, η δουλειά μου πάντα μου άρεσε... 22 χρόνια επαγγελματίας δεν τη βαρέθηκα ακόμα, τη δουλειά, αυτό που κάνω. Όχι δεν το βαρέθηκα... για μερικούς από τους πελάτες δεν μπορώ να πώ το ίδιο...

Δεν αξίζει όμως ο χρόνος που απαιτείται για να επιβιώνει κανείς σήμερα. Το ελεύθερο επάγγελμα έχει σκληρότερα ωράρια από τον χειρότερο εργοδότη... ενώ... η ζωή με αποχαιρετά με συνέπεια.

Οι μέρες και οι μήνες, τα χρόνια σβήνουν στο πρόσφατο ή μακρινότερο παρελθόν μπροστά σε απολύτως αβέβαιο μέλλον και ένα διαρκώς αναρωτούμενο παρών...

Τώρα που πέρασε η ώρα και θα μπορούσα να κρατήσω 15 λεπτά να απολαύσω ένα καφεδάκι, είναι αργά, δεν έχω καφέ και πρέπει να πάω κάπου πρίν πάω στο σπίτι απόψε.
Τζίφος ο καφές.
Ένα τσιγάρο όμως θα το καπνίσω. Αυτό με τη σειρά του θα καθίσει υπομονετικά στα πνευμόνια μου, περιμένοντας την ημέρα που θα συγκεντρώσει επαρκείς δυνάμεις για να με εκδικηθεί που το ανάβω... θα δούμε...

Θα με συγχωρήσετε τώρα, άναψα το τσιγαράκι μου και σας καληνυχτίζω.

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Νέα Αεροπορική Εξυπηρέτηση


Πηγή: Άγνωστη, σαν τη διαμονή του Παλαιοκώστα...


Ρωτά ο Παλαιοκώστας το μάγειρα το πρωί της ημέρας της απόδρασης:

- Τι μαγειρεύεις σήμερα;
- Φακές.
- Φακές;; Άστο... θα φάω έξω σήμερα....

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ήταν χειμώνας, νύχτα.

Το κρύο διαπεραστικό, δεν ήταν εύκολο να μείνεις πάνω από μισή ώρα έξω, χωρίς να παγώσεις εντελώς.
Ήταν από εκείνες τις νύχτες που αναζητά κανείς τη ζέστη σαν δαιμονισμένος, χώνει τα χέρια του στις τσέπες προσπαθώντας να τα ζεστάνει... μάταια... είναι ανυπόφορο το κρύο...

Εκείνος περπατούσε, μόνος. Ψυχή ζωντανή πουθενά τριγύρω.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.


Δεν σταματούσε πουθενά, μόνο περπατούσε ασταμάτητα. Ήξερε καλά πως αν σταματούσε να ξαποστάσει θα πάγωνε περισσότερο και θα του ήταν πιό δύσκολο να περπατήσει ξανά αποκαμωμένος.


Δεν πάνε δυό ώρες που νύχτωσε και αυτή η παγωνιά απόψε... καιρό είχε να νοιώσει τόσο κρύο.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.

Τα ρούχα που φορούσε δεν ήταν και τα ενδεδειγμένα... ένα ελαφρύ σακκάκι, μόνο ένα πουκάμισο από μέσα τι να κάνει... είχε σηκώσει το γιακά του είχε χώσει το λαιμό του μέσα όσο μπορούσε αλλά δεν έκανε και πολλά.

Δε βαριέσαι, σκέφτηκε, η πρώτη ή η τελευταία βραδιά θα είναι που περπατώ στο κρύο;
Με το κεφάλι σκυφτό, προχωρούσε χαμένος στην παγωνιά του.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.

Δεν ήθελε να το σκέφτεται ακόμη, άλλωστε είχε ώρες μέχρι να ξημερώσει, είχε όλο το χρόνο μπροστά του... το μοναδικό του πρόβλημα για τώρα. Για χθές. Για πάντα.

Τη μοναξιά του. Εκείνη που κουβαλά πάντα κανείς κοντά του.
Είναι η βδέλα που όταν κολλήσει πάνω του δεν μπορεί να την βγάλει απ' τη μιζέρια της. Δε μπορεί, γιατί δεν ξέρει που κρύφτηκε, που χώθηκε και του ρουφά τη ζωή από μέσα του.
Μια άτσαλη διάθεση νευρώνων, κι άντε να βρείς τι έγινε.

Απόψε, θα περπατούσε τόσο, μέχρι εκείνη η άτιμη, η μοναξιά του, να μην αντέχει άλλο. Να γκρεμιστεί στο δρόμο, να βαρεθεί να τον ακολουθεί...

Έτσι νομίζει πως θα γίνει, τις νύχτες βγαίνει και περπατά.

Ελπίζοντας.

Να μείνει μόνος.

Χωρίς τη μοναξιά του.





Αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ.
Ούτε οι παγωμένες νύχτες υπάρχουν.
Αν αγαπάς και σ΄ αγαπούν.







Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Κοιτώντας κατάματα το τέλος του ...

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες:

"Φίλοι μου, σας αποχαιρετώ"


"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.

Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.

Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."




Χτυπημένος από καρκίνο στους λεμφαδένες, έγραψε και απέστειλε αυτή την επιστολή στους φίλους του...

Για χρόνια κολλημένο πάνω στην πόρτα του ψυγείου, μου θυμίζει τον τρόπο να ζήσω ανθρώπινα, γεμάτα και ήσυχα.

Έχω την ευτυχία (που την εύχομαι σε όλους σας), να έχω επιλογές και να διορθώνω τις πράξεις μου πολλές φορές πρίν γίνουν λάθη...

Εσείς τι λέτε;;







Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Avatar


Μετά από την πρόσκληση της φίλης diVa θα πώ δυό λόγια για το avatar μου.

Καθίστε, όχι και πολύ αναπαυτικά, καλύτερα σε αναμένα κάρβουνα.

Στην αρχή έλεγα να φτιάξω ένα avgatar, με δεδομένη όμως την πιθανότητα να σπάσει κανένα αυγό και να βρωμίσει ο τόπος... προτίμησα κι εγώ τη λύση του avatar.

Δεν χρειάζεται να γίνω πολύ αναλυτικός, η εικόνα λέει αυτά που χρειάζεται να πεί.
Περιέχει θάλασσα, ουρανό και σύννεφα σε διαφορετικό χρώμα και σχήμα από το συνηθισμένο.
Προσωπικά με εκφράζουν τα παραπάνω. Αν δεν σας αρέσει μην το κοιτάτε, δείτε το δικό σας, θα σας φανεί ωραιότερο.
Συνήθως το avatar, συμβολίζει χαρακτήρα, ύφος εαν βέβαια έχει επιλεγεί με γνώμονα την προσωποποίηση του φέροντος το εικονίδιο. Δεν είναι και η ταυτότητα σαφώς, αλλά λίγο ως πολύ καταλαβαίνει κανείς τι πρεσβεύεται σε γενικές γραμμές. Ίσως με προσεκτικότερη παρατήρηση να διαφαίνονται και περισσότερα...

Πολλοί από εμάς εδώ μέσα είναι λιγότερο ας πούμε συνηθισμένοι από το κοινά αποδεκτό. Πιθανά εμπίμπτω σε αυτή την κατηγορία, μπορεί να είμαι λίγο ξεροκέφαλος, να θεωρούμαι υπερβολικός και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είμαι κακοπροαίρετος. Σε καμμιά περίπτωση δεν διατίθεμαι να προσβάλω ή να ενοχλήσω κανέναν. Κατ' εμέ, αυτό διαφαίνεται και στο εικονίδιο μου...

Εντάξει, δύο λόγια σας υποσχέθηκα, δύο σας είπα.

(Δεν με βρίσκουν σύμφωνο συνήθως τα μπλογκοπαίχνιδα, εξαιρούνται οι περιπτώσεις που με προσκαλούν σε συμμετοχή, συμπλογκίτες/σες, που θεωρώ ιδιαίτερα αξιόλογους/ες).

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Ο πελάτης

Διάλογος ...

-Καλημέρα.

-Καλημέρα σας..

-Έχω ένα laptop, που δεν κάνει τίποτα, δεν ανοίγει...

-Εννοείτε δεν κάνει απολύτως τίποτα, είναι νεκρό, ανάβει κάποιο ενδεικτικό, η οθόνη;;

-Ανάβει η οθόνη αλλά δεν ανοίγει...

(Προσπάθεια αναζήτησης πνεύματος συννενόησης...)


-Δηλαδή δεν εκινεί καθόλου, κολλάει κάπου, μένει σε κάποια ένδειξη, γράφει κάποιο μήνυμα, έχει κάποια μπλέ οθόνη;;; Τι λειτουργικό έχετε;

-Δεν ξέρω...

(Προσπάθεια αναζήτησης πνεύματος συννενόησης...)


-Όταν κάνει εκίνηση διαβάζετε κάπου Windows Xp; Windows Vista;

-Xp, αυτό γράφει όταν ξεκινάει να μπεί.. ναί Xp.

(Προσπάθεια αναζήτησης πνεύματος συννενόησης...)

-Τώρα, με το πρόβλημα, γράφει το ίδιο;

-Ναί, ναι.. τα γράφει όλα αυτά που έγραφε, πάει και στα υπόλοιπα, σταματάει στα εικονίδια.

(Προσπάθεια αναζήτησης πνεύματος συννενόησης...)


-Τότε πως δεν κάνει τίποτα; Τι ακριβώς εννοείτε;;

-Δεν ανοίγει τίποτα από αυτά που έβλεπα και διάβαζα σας λέω!

(Προσπάθεια αναζήτησης πνεύματος συννενόησης...)


-Μήπως θέλετε να πείτε δεν ανοίγει σελίδες στο internet;

-Ναί δεν ανοίγει τίποτα...

-Ωραία, internet έχετε;

-Το πληρώνω κάθε μήνα, αφού το πληρώνω, ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΛΝΟΥΝ??? ! ! !


Ο υπόλοιπος διάλογος κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι δεν είχε βάλει ...ρεύμα στο modem....

(Προσπάθεια αναζήτησης πνεύματος...)








Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Καμμιά φορά,




ακούω χρώματα...









και βλέπω μουσική...

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Μεσαία Αγγελία





Αναζητώ μεταγλωττιστή, σε μορφή συσκευής.
Απαραίτητη προϋπόθεση να μεταφράζει στα Ελληνικά, τις ομιλίες των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένων και των ομιλιών της Βολής,
εεε, Βουλής, Βουλής εννοώ.

Θα προτιμηθεί, μικρό μέγεθος (περίπου σαν μικρής αγροικίας, θα γίνει και αυτό δεκτό).


Θα δοθεί ιδιαιτέρα σημασία εάν μπορεί να τυπώσει τους λόγους και τα σχόλια μου σε
αφίσες.
(Εάν σχολιάσω, αν όχι, ας το τυπώνει και σε χαρτί υγείας, χαρτί ασθενείας δεν θα παραληφθεί).
Προτιμάται επίσης, πολυχρωμία εμφάνισης, αναλόγου της σοβαρότητος της συσκευής, κάτι σε απαλούς χρωματισμούς ...τσίρκο, ας πούμε, καρναβάλι ή αντιστοίχως κατάλληλου υποβάθρου.

(Βαραθροχρώματα και καταγώγι style, θα απορριφθούν).



Η έξοδος του ήχου, stereo, άνευ ενισχυτού. Δεν είναι ανάγκη να ακούσουν και οι γείτονες τα χάλια που θα μεταγλωτίζονται, ακουστικά είναι αρκετά.

Εάν το βρείτε ή το παρέχετε πρός πώληση.




Γράψτε μου.


Ο παλιός μου μεταφραστής με το σύγχρονο εξοπλισμό που του παρείχα, βρήκε καλύτερη δουλειά και αυτοαπελύθει... δείτε...
(Φεύγοντας πήρε μαζί του και το studio που μεταφέρει...)




._

._

Εξέχουν από το πάτωμα. (Θα τσακιστεί κανείς και άντε να τον μαζέψεις μετά...)


memories..

memories..