The Light will stay on . . . 11 years after

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Κοιτώντας κατάματα το τέλος του ...

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες:

"Φίλοι μου, σας αποχαιρετώ"


"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.

Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.

Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."




Χτυπημένος από καρκίνο στους λεμφαδένες, έγραψε και απέστειλε αυτή την επιστολή στους φίλους του...

Για χρόνια κολλημένο πάνω στην πόρτα του ψυγείου, μου θυμίζει τον τρόπο να ζήσω ανθρώπινα, γεμάτα και ήσυχα.

Έχω την ευτυχία (που την εύχομαι σε όλους σας), να έχω επιλογές και να διορθώνω τις πράξεις μου πολλές φορές πρίν γίνουν λάθη...

Εσείς τι λέτε;;







24 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό κείμενο.
    Μου θυμίζει πολύ το 1ο χειρόγραφο "Θα ζήσω τη σημερινή μέρα με αγάπη στην καρδιά μου" από το βιβλίο του Og Mandino, o Μεγαλύτερος Πωλητής στον Κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν πρώτο διάβασα αυτό το γράμμα ένιωσα πως εγώ έβλεπα επιπόλαια και επιφανειακά την ζωή.
    Με συγκλόνισαν οι λέξεις και τα παραδείγματα.
    Με συγκλόνισε και μόνο η ιδέα πως δεν έχω πει στα πρόσωπα που αγαπώ πόσο σημαντικοί ειναι για μένα.
    Πραγματικά εκπληκτικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι υπέροχο αλλά... Ουτοπία! Δυστυχώς! Αν ζούσαμε το 1950, μπορεί να μπορούσαμε. Ή άμα πάρουμε τα βουνά ή άμα έχουμε εισόδημα να τρέχει χωρίς να δουλεύουμε κάθε μήνα, τότε ναι, ίσως γίνουν όλα αυτά. Ο άνθρωπος χρειάζεται ηρεμία για να κάνει όσα λέει ο φίλος μας. Και με τις ταχύτητες που τρέχει η πραγματικότητα, ο άνθρωπος έχει πάρει τα ξέρεις ποια του. Μακάρι να μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα αυτά. Αλλά τότε θα ήταν ιδανικός ο κόσμος και πάλι δε θα μας άρεσε. Μαλακισμένο ανθρώπινο είδος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν το πρωτοδιάβασα, συγκινήθηκα...
    μετά σκέφτηκα όσα λέει και η κωλόγρια, για να μην επαναλαμβάνομαι, λέω επιπλέον πως δεν φταίει το ανθρώπινο είδος, είναι θέμα του πώς μας βάλανε να παίξουμε, να μην πω το σύστημα, αλλά είναι!
    μου δίνει την ίδια αίσθηση μ' αυτό που λέμε για τα νοσοκομεία, "πέρνα μια βόλτα και όλα θα τα δεις αλλιώς".
    Ποιος τόχει καταφέρει, όταν γίνει καλά;
    That's life!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι η φύση του ανθρώπου τέτοια να σκέφτεται και να ενεργεί λες και θα ζήσει αιώνια.
    Σκεφθείτε όμως πέρα από την αγάπη σε τι υπερβολές μπορεί να πέφταμε αν ζούσαμε την κάθε μέρα μας σα να ήταν η τελευταία;

    Καλή Τσικνοπέμπτη master!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ λέω πως αν καταφέρουμε να δούμε πίσω από όλα όσα αγοράζουμε, αν καταλάβουμε πως το ξοδεύειν είναι η παγίδα που ρουφάει το χρόνο μας, θα βρούμε αρκετά λεπτά της ώρας κάθε μέρα για να απολαύσουμε όσα χωρίς κόστος μας προσφέρονται κι εμείς πεισματικά τα αγνοούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Χτυπημένος από καρκίνο στους λεμφαδένες, έγραψε και απέστειλε αυτή την επιστολή στους φίλους του..."
    ..που τον συντηρούσαν, πρέπει να συμπληρώσω


    Εσείς μάλλον έχετ πιο ..έντιμη τακτική

    Καλημέρα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Την επιστολή... δεν την έστειλε τότε....
    Πρόκειται για παρεξήγηση...
    Την είχε γράψει νωρίτερα....
    (αν θες ψάξτο...)
    Παρα μένει.. ένα από τα ωραιότερα κείμενα...εδώ και πάρα πολλά χρόνια...
    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. master...

    οτι έχουμε χάσει προ πολλού την μπάλα αυτό είναι γνωστό...

    να εγώ κάθομαι αυτό το διάστημα και αγχώνομαι για τα επαγγελματικά και τι καταλαβαίνω;;;;;

    η ζωή κρύβεται σε αυτά τα πράγματα που περιγράφει η ανάρτηση σου...η μικρή ζωή μας...διότι είναι πολύ μικρή...και στο άγχος μας να την απολαύσουμε...χάνουμε την διαδρομή...

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Vassilis

    Μόνο στη θέση αυτού του ανθρώπου κατανοεί κανείς την αξία της ζωής, είναι όντως καταπληκτικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Anastasia

    Πρός γνώσιν και συμμόρφωσιν Anastasia... για όλους μας ισχύει αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ kwlogria

    Το τέλος της ζωής μας φίλη μου, δεν είναι καθόλου ουτοπικό... μακάρι να ήταν.

    Ας κάνουμε όσο μπορούμε περισσότερα από αυτά, ας προσπαθούμε έστω.

    Κάτι θα καταφέρουμε, που θα πάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ anepidoti

    Όταν τα ζήσεις, τα νοσοκομεία ας πούμε και νοιώσεις την πραγματικότητα, κάτι σου μένει ότι κι αν ξεχάσεις, ηθελημένα ή μη...

    Στα χέρια και το μυαλό μας είναι όλα.
    Δικό μας το μαχαίρι, δικό μας το πεπόνι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ pandora

    Δεν είναι υποχρεωτικό να φθάσει κανείς στο άλλο άκρο, ούτε επίσης να μείνει στο απέναντι που είναι τώρα...

    Μια μέση κατάσταση θα είναι προτιμότερη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ mamma

    Αν μια βαρειά, αρρώστεια μας ρίξει στο κρεβάτι, βρίσκουμε άπλετο χρόνο, σκεφθείτε το...

    Όταν υποχρεωθούμε να μην διαχειριστούμε εμείς το χρόνο μας και μας τον ρυθμίσει η ανάγκη της επιβίωσης, αλλάζουν όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ diVa

    Θα έπρεπε οι φίλοι να βρίσκονται στις καλές όσο και τις κακές στιγμές των ανθρώπων, ειδικότερα αν πρόκειται για τις τελευταίες...

    Καλημέρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ aKanonisti

    Δεν βρίσκω κανένα λόγο να το ψάξω, μπορεί να έχετε δίκιο, δεν έχει όμως σημασία το πότε, αλλά το τί προσπαθεί να μας πεί αυτός ο άνθρωπος και το σημαντικό είναι πως ο κάθε καρκινοπαθής τα ίδια αισθάνεται, να τα περιγράψει έτσι δεν μπορεί όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Λασπολογος

    Στο χέρι μας είναι ακόμα φίλε, είμαστε ακόμα ζωντανοί... παίζει η επιλογή του να κάνεις σωστά ή λάθος ότι θέλεις.

    Αλλοίμονο σε εκείνους που δεν την έχουν πλέον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εγώ λέω οτι κατάφερες να κάνεις έναν καραγκιόζη (εμένα εννοώ) που συνέχεια καλαμπουρίζει, να κλαίει μεσημεριάτικο στο γραφείο...
    Υπέροχος ο Μάρκες, όσες φορές κι αν το διαβάσεις τόσες κλαις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ manetarius

    Αν ήσασταν καραγκιόζης, θα γελούσατε ακόμη...

    Κλαίει κανείς, συνειδητοποιώντας και έχοντας το προνόμιο της αλλαγής στον τρόπο ζωής του σαν επιλογή. Είμαστε σε άλλη θέση από τον Μαρκές, φανταστείτε τη δική του θέση... όπως και του καθε άλλου με κάτι ανίατο που η λύτρωση είναι μόνο μία...

    Κάθε φορά, τα βράδυα γυρνώντας σπίτι, του ρίχνω μια ματιά και εξακολουθώ τόσο καιρό να ανατριχιάζω... προσπαθώντας ειλικρινά μέρα με τη μέρα να βελτιώσω κάτι...

    Τα λάθη φυσικά δεν εκλείπουν αλλά τα κάνω τουλάχιστο λιγότερα.

    Καλό σας απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. me exeis kanei na dakriso paterouli kai na katalavo poso egoistika vlepo kapia pragmata ..i zoi krivete piso apo ta apla pragmata ena xamogelo ena vlema mia agkalia ena s'agapo mporei na tin kanei pio omorfi... as tin xromatisoume lipon apo orees stigmes ta filia mou ipervolika latremena

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ truth around us.........

    Ποτέ δεν είναι αργά, όσο είμαστε καλά, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, δίνοντας την αξία που τους πρέπει στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν...

    καλό σου βράδυ ψηφιακό μου Παιδί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καταπληκτικό κείμενο! Τίποτα δεν πρέπει να έχουμε δεδομένο σε αυτή τη ζωή... να είμαστε ευγνώμονες και να ευχαριστούμε την κάθε ημέρα μας σαν να ήταν η τελευταία και η μοναδική!!!!

    Το blog σας είναι υπέροχο!
    καλησπέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ Orsalia

    Μακάρι να κατανοήσουμε την ευτυχή θέση στην οποία είμαστε σε αντίθεση με συνανθρώπους που δεν έχουν άλλο περιθώριο ζωής και ονείρων...

    Καλώς ήλθατε, σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σας λόγια.

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ, με την ησυχία σας..

._

._

Εξέχουν από το πάτωμα. (Θα τσακιστεί κανείς και άντε να τον μαζέψεις μετά...)


memories..

memories..