The Light will stay on . . . 11 years after

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ήταν χειμώνας, νύχτα.

Το κρύο διαπεραστικό, δεν ήταν εύκολο να μείνεις πάνω από μισή ώρα έξω, χωρίς να παγώσεις εντελώς.
Ήταν από εκείνες τις νύχτες που αναζητά κανείς τη ζέστη σαν δαιμονισμένος, χώνει τα χέρια του στις τσέπες προσπαθώντας να τα ζεστάνει... μάταια... είναι ανυπόφορο το κρύο...

Εκείνος περπατούσε, μόνος. Ψυχή ζωντανή πουθενά τριγύρω.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.


Δεν σταματούσε πουθενά, μόνο περπατούσε ασταμάτητα. Ήξερε καλά πως αν σταματούσε να ξαποστάσει θα πάγωνε περισσότερο και θα του ήταν πιό δύσκολο να περπατήσει ξανά αποκαμωμένος.


Δεν πάνε δυό ώρες που νύχτωσε και αυτή η παγωνιά απόψε... καιρό είχε να νοιώσει τόσο κρύο.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.

Τα ρούχα που φορούσε δεν ήταν και τα ενδεδειγμένα... ένα ελαφρύ σακκάκι, μόνο ένα πουκάμισο από μέσα τι να κάνει... είχε σηκώσει το γιακά του είχε χώσει το λαιμό του μέσα όσο μπορούσε αλλά δεν έκανε και πολλά.

Δε βαριέσαι, σκέφτηκε, η πρώτη ή η τελευταία βραδιά θα είναι που περπατώ στο κρύο;
Με το κεφάλι σκυφτό, προχωρούσε χαμένος στην παγωνιά του.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.

Δεν ήθελε να το σκέφτεται ακόμη, άλλωστε είχε ώρες μέχρι να ξημερώσει, είχε όλο το χρόνο μπροστά του... το μοναδικό του πρόβλημα για τώρα. Για χθές. Για πάντα.

Τη μοναξιά του. Εκείνη που κουβαλά πάντα κανείς κοντά του.
Είναι η βδέλα που όταν κολλήσει πάνω του δεν μπορεί να την βγάλει απ' τη μιζέρια της. Δε μπορεί, γιατί δεν ξέρει που κρύφτηκε, που χώθηκε και του ρουφά τη ζωή από μέσα του.
Μια άτσαλη διάθεση νευρώνων, κι άντε να βρείς τι έγινε.

Απόψε, θα περπατούσε τόσο, μέχρι εκείνη η άτιμη, η μοναξιά του, να μην αντέχει άλλο. Να γκρεμιστεί στο δρόμο, να βαρεθεί να τον ακολουθεί...

Έτσι νομίζει πως θα γίνει, τις νύχτες βγαίνει και περπατά.

Ελπίζοντας.

Να μείνει μόνος.

Χωρίς τη μοναξιά του.





Αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ.
Ούτε οι παγωμένες νύχτες υπάρχουν.
Αν αγαπάς και σ΄ αγαπούν.







32 σχόλια:

  1. to idio sou to sxolio ta leei ola an agapas kai se agapoun den iparxoun pagomenes nixtes para mono an thes na to nioseis kai apomonothis sto ego sou ...ta filia mou paterouli na pareis kasxol gantakia kai mia zesi agkalia gia na min vreis pote kries nixtes

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις δίκιο, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα γίνεις ποτέ όταν αγαπάς και σ'αγαπούν.
    Μα είναι κάποιες στιγμές που νιώθεις έτσι ακόμη κι αν δεν είσαι μόνος, ίσως γιατί σου λείπει κάτι και αυτό το κάτι γίνεται η πιο σημαντική απώλεια ακριβώς γιατί είναι το μονο που δεν έχεις.

    Να περπατάς στο κρύο με την ελπίδα η μοναξια σου να χαθεί....να έχει μια λογικη!!!


    Καλο ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..μα για αυτό καλό (συνετό και σώφρον) είναι να σ'αγαπούν όταν αγαπάς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ποσους περιτρυγιριζει πια αυτη η ρουφιανα η μοναξια...
    ποσο σημαντικη ειναι αγαπη...δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο!!!!
    καλο σ/κ σου ευχομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ truth around us.........

    Δεν κρυώνω ξανά... μην ανησυχείς...
    κοίτα να μην ξεχνάς κι εσύ αυτό.
    Η απομόνωση έχει συνέπειες. Πολλές και ποικίλες.

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Anastasia

    Αυτές οι στιγμές όταν δεν σου λείπει αγάπη, είναι αποτελέσματα του χαρακτήρα. Κάποιοι από μάς, είναι εσωτερικά μόνοι από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους και έτσι θα παραμείνουν...

    Καλό Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ diVa

    Ιδανική συνθήκη φίλη μου, πόσο πιθανές είναι οι ιδανικές συνθήκες στις μέρες μας όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ di-ne-tou

    Τουλάχιστον όλους και όλες εμάς που είμαστε εδώ μέσα...

    Καλώς ήλθατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Βλακεία έκανε πάντως ο τύπος.
    Η μοναξιά δεν κουράζεται.
    Είναι cyborg...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αυτός ο άνθρωπος υπάρχει. ακόμα και αν αγαπάει και τον αγαπούν. γιατί αυτός δεν ξέρει πως να αγαπάει και να αγαπιέται. για αυτό.

    σπα'ι', που να κουραστεί η ρουφιάνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. 'Aγάπη' μεγάλη λέξη,
    πολύ συζήτηση..

    Η γνώμη μου είναι πως
    για να μπορείς να αγαπάς όχι αρρωστημένα,
    αυτές τις βόλτες με τον εαυτό μας, και την μοναξιά μας,
    τις χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο. Ισως είναι και απαραίτητη προυπόθεση για να πετύχει η Αγάπη.

    Καλημέρα σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πως να εκτιμήσεις την αγάπη αν δεν έχεις περπατήσει μέσα στο χειμωνιάτικο κρύο μαζί με τη μοναξιά σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η εσώτερη μοναξιά ακολουθεί τον άνθρωπο από τη γέννηση ως τον θάνατο. Δεν την γλυτώνει κανείς. Περαστικούς βρίσκουμε μονάχα που μας κάνουν να την ξεχνάμε για λίγα μέτρα δρόμου. Κάποιοι το κάνουν καλά. Κάποιοι άλλοι όχι τόσο κι έτσι πολλές φορές έχουμε συντροφιά χωρίς παρέα.

    Καλό απόγευμα master

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΔΕΝ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΑΞΙΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Και άμα πουντιάσει... η μοναξιά πως θα του δώσει τα φάρμακα???
    Καλύτερα λοιπόν.. είναι να ζει κανείς σε τροπικά μέρη....
    γιατί μοναξιά θα νιώθει.. ούτως ή αλλως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ..ουφ.. ευτυχώς και με τρομάξατε!

    (άσε που δεν το αντέχω το κρύο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Άμα αγαπιέσαι...Αλλιώς παντού και πάντα ξένος είσαι"
    Βασίλης Κατσικονούρης
    (συγγραφέας του "Το γάλα", θεατρική παράσταση)
    πόσο σωστό!
    κι άσε την μοναξιά να κόβει βόλτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Spy
    Αφού ο άνθρωπος δεν υπάρχει, πιστέψατε ότι νόμιζε πως θα την ξεφορτωθεί τόσο εύκολα...

    Αν υπήρχε δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ ο αποτέτοιος

    Αφήστε αγαπητέ, δεν υπάρχει που σας λέω, αφού ούτε εγώ σας γράφω απάντηση τώρα, ούτε εσείς αφήσατε σχόλιο.

    Είδατε που σας λέω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ Aura

    Μερικοί, πάντα θα κάνουν τις βόλτες τους τις νύχτες.

    (Ευτυχώς δεν ξέρω κανένα τέτοιο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ pandora

    Καλά άκουσα βήματα εγώ...

    (Αν υπήρχε ο άνθρωπος, αυτό θα έλεγε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS

    Το δύσκολο είναι να την βρείς και μετά να μην χαθεί, να κρατηθεί ζωντανή, όσο διαρκεί η σύντομη ζωή μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ aKanonisti

    Χωρίς κρύο, δε γίνεται δουλειά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ anepidoti

    Αν είναι μόνη της η μοναξιά, ας κάνει ότι θέλει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. "Αυτές οι στιγμές όταν δεν σου λείπει αγάπη, είναι αποτελέσματα του χαρακτήρα. Κάποιοι από μάς, είναι εσωτερικά μόνοι από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους και έτσι θα παραμείνουν..."

    -να το πιασω να το αναλυσω?
    ή να το αφησω ?

    οκ !
    παντως συμφωνω !
    και δεν το βρισκω καθολου μα καθολου κακο

    -τουλαχιστον ξερουμε τι μας γινεται!


    χχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ Talisker

    Δεν χρειαζόμαστε αναλύσεις.

    Ξέρουμε ακριβώς τι μας γίνεται, τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό είναι άλλη ιστορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. χαίρεται..
    παγωμένες νύχτες δεν θα υπάρχουν όταν αγαπάς και αγαπιέσαι σαφώς..αλλά αρκεί να ισχύει ο συνδυασμός..όχι μόνο να αγαπας...γτ τότε το κρύο είναι σαν αυτής της περιόδου..
    ααα κ κάτι ξέχασα..η μοναξιά πιστεύω μας κάνει πολύ καλύτερους ανθρωπους και μετά ξέρουμε πιο εύκολα να φυλαγόμαστε από το κρύο...
    καλη σου νύχτα...πολύ ωραίο κειμενάκι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ 2074

    Έτσι τον ανέφερα άλλωστε, με δεδομένη την ισχύ του συνδυασμού...

    Η άλλη περίπτωση αναφέρεται πιό πάνω...

    Καλώς ήλθατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Πόσα μου θύμισες, να'ξερες...
    Από μοναξιά, άλλο τίποτα...
    (once upon a time).
    Καλά να είσαι,Master

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ Freedom

    Το μόνο σίγουρο είναι πως για τη μοναξιά, ποτέ δεν είναι αργά...


    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ, με την ησυχία σας..

._

._

Εξέχουν από το πάτωμα. (Θα τσακιστεί κανείς και άντε να τον μαζέψεις μετά...)


memories..

memories..