The Light will stay on . . . 11 years after

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Συνηθισμένοι άνθρωποι







Ζούμε, συνηθισμένοι άνθρωποι, σε συνηθισμένα σπίτια, με συνηθισμένα προβλήματα και συνηθισμένες χαρές. Ακόμα και οι λύπες τείνουν να γίνουν συνηθισμένες..

Τόνοι ολόκληροι τα μελάνια που χύθηκαν αναλύοντας την ανθρώπινη ψυχολογία. Τόνοι τα χαρτιά που τα υγρά μελάνια αποτέφρωσαν το είναι τους χωμένα στα μόρια του ξύλου με την ελπίδα τουλάχιστο να αναγνωστούν πριν καταντήσουν σκουπίδια στις χωματερές... ναι και τα μελάνια έχουν ελπίδα. Ποιος όρισε πως μόνο εμείς ελπίζουμε σ' αυτό τον κόσμο; Κι αν έγινε και κάποιος το έκανε το είπε και σε εσένα;...

Στερεότυπα λέω εγώ, ο άσχετος, δεν μπορεί να υπάρξουν. Εγώ, εσύ, οι άλλοι, δεν είμαστε ίδιοι. Δεν θα μπορούσε να είμαστε. Κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν. Γιατί είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας. Τα δακτυλικά αποτυπώματα που μπορείς να δείς και να συγκρίνεις δεν είναι καν ίδια... πόσο οι ψυχές και οι χαρακτήρες που τις μεταφέρουν και τις κάνουν να ζούν...

Ζούμε, ανασαίνουμε και αγωνιζόμαστε. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους με τους δικούς του τρόπους. Άλλοι είναι καλύτεροι από άλλους κι άλλοι χειρότεροι απ' όλους... Μη μου πείτε πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς να μιλήσεις καν μαζί τους αναγνωρίζεις την γαλήνη, τη δυστυχία ή την ευτυχία που κουβαλάνε μαζί τους τη στιγμή που αιχμαλωτίζεται η εικόνα. Μη μου πείτε επίσης πως δεν υπάρχουν άλλοι, που θέλεις να σηκωθείς και να πλακώσεις στα χαστούκια, όπως κι εκείνοι που δεν σκέπτεσαι τίποτα κοιτώντας τους. Αδιάφοροι για τα δικά σου μάτια. Όχι όμως για τα μάτια του υπόλοιπου κόσμου...

Κι όμως, όλοι οι από πάνω είναι άνθρωποι και έχεις άποψη. Με τα δικά σου μάτια...

Είναι εξαιρετικά δύσκολο, να μπορέσεις να διατηρήσεις την ηρεμία της ψυχής σου (αν υποθέσουμε πως κάποτε ήταν παρούσα), κι ακόμα δυσκολότερο είναι να προσπαθείς να τη βρείς πρώτη φορά...

Χάος. Μια λέξη με τέσσερα γράμματα που χωρά ολόκληρο το σύμπαν αν χρειαστεί. Φτωχή κι αυτή και λίγη αν προσπαθείς να περιγράψεις στιγμές του μέσα και κάτω από το δέρμα σου. Εκεί που ορμόνες και σκέψεις κάνουν κοκτέηλ...

Είναι απορίας άξιο (δικής μου) του πόση προσπάθεια χρειάζεται να επικοινωνήσεις με τα οικεία, αγαπημένα σου πρόσωπα... φαντάσου πόσο χρειάζεται να καταλάβει ο κοινά συναναστρεφόμενος μαζί σου συνάνθρωπος, πως είσαι ή πως θα ήθελες να είσαι...

Δεν υποχρεούται κανείς να υποθέτει ούτε εσαεί να προσπαθεί να μαντέψει. Υπόχρεοι όμως είμαστε όλοι μας να μιλάμε. Να προσπαθούμε να εξωτερικεύσουμε μέρος εκείνων (και λέω μέρος, γιατί σιγά μην μας ξέρουμε 100 στα εκατό, εμείς οι ίδιοι, πόσο οι άλλοι...), που μας κάνουν να γελάμε ή να κλαίμε. Να θέλουμε να αγκαλιάσουμε ή να ραπίσουμε. Να μοιραστούμε το βάρος τους ή να χαρίσουμε μέρος της χαράς μας...

Σε αυτό, είμαστε όλοι υπόχρεοι...
Είμαστε διαφορετικοί.
Είμαστε μοναδικά όντα.
Είμαστε ζωντανοί.

Είμαστε άνθρωποι κι έτσι πρέπει να παραμείνουμε. Κι αυτό πρέπει να το θυμόμαστε όταν χρειάζεται για να μην γίνουμε άδικοι με κανένα και να δώσουμε ένα χέρι σε εκείνον που το έχει ανάγκη αντί να τον πετάξουμε στο βάραθρο.
Ίσως εκείνος που θα χρειαστούμε κάποτε εμείς να εξακολουθεί να είναι...

(Ακόμη κι αυτοί που έχουν μερικά προβληματάκια με τον "ύπνο"..., άνθρωποι είναι).






35 σχόλια:

  1. Kαλημέρα Masterpcm,
    από την μία, οι συνηθισμένοι άνθρωποι ως ... συνήθως κάνουν λάθη. Από την άλλη, τους έχει γίνει ... συνήθεια να ξεχνούν να συγχωρούν τα λάθη των άλλων συνηθισμένων ανθρώπων...
    Το ξενυχτήσαμε πάλι εχθές ... ως συνήθως; :) Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ιδιαίτερο ιστολόγιο....
    την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eίμαστε διαφορετικοί κι ανεπανάληπτοι.Αυτό κάπως ακυρώνει την έννοια της μετενσάρκωσης.Για την ελπίδα βασικά ζούμε όλοι.Μήπως και αλλάξει η δεδομένη μας κατάσταση.Μήπως υπάρξει καλύτερη.Μήπως-τελικά-βρούμε τον χαμένο μας ύπνο/εαυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μην τους δίνετε τόση σημασία...
    (Ξυπνήσατε καλά τουλάχιστον;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παλι σας βρηκε το ξημερωμα φιλε μου!??

    Η διαφορετικοτητα κανει την αυθεντικοτητα μας ..
    κι οποιος δεν μας σεβεται γι αυτο
    ειναι αυτος που συνηιως οχι μονο δεν απλωνει το χερι
    αλλα το δαγκωνει κιολας
    κι ας ειναι το χερι που τον χαιδεψε ..

    κι επειδη μιλαμε για διαφορετικοτητα
    ο καθεις μετα αντιδρα διαφορετικα

    το κοινο σημειο ειναι μονο ενα...
    ολοι ειμαστε ανθρωποι

    το ποιοι καταληγουν απανθρωποι
    ή υπανθρωποι

    ειναι αυτο ακριβως που μας διαφοροποιει.....

    χχχχχχχχχχχχχ

    κι οποιος σας πειραξε ..δεν εχετε παρα απλα να μου " τον δωσετε!":)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Ζούμε, ανασαίνουμε και αγωνιζόμαστε. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους με τους δικούς τρόπους..."...κανόνες, επιλογές, αντοχές, ψυχή και κουράγια...
    Τα προβλήματα είναι από τα συνηθισμένα ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
    Για τον καθένα από μάς όμως αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα, που εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα μας.
    ΄Αλλοι τα μεγαλοποιούν, άλλοι τα παλεύουν, άλλοι απελπίζονται και σηκώνουν τα χέρια ...

    Διάβαζα χθες ένα ωραίο (μα πάρα πολύ μου άρεσε...) στης Global Greek:"Θυμήθηκα την Δήμητρα που μου έλεγε στα δεκαπέντε μου, να βγαίνω νοερά έξω από την πόλη, να ανεβαίνω στο διπλανό βουνό και να βλέπω τη ζωή μου από ψηλά. Να σκέφτομαι τι έπραξα, από που ήρθα και που θέλω να πάω και να ευχαριστώ το σύμπαν για όλα όσα μου έδωσε..."

    Είμαι σίγουρη πως αν το πράξεις, αν αναλογιστείς, θα βρείς λόγους για να κοιμηθείς απόψε πολύ ήσυχα.
    Θυμήσου το.

    Εγώ λέω να πηγαίνω....γιατί βρέχει και χαστούκια...
    ;-)))
    Καλό σου βράδυ,

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κι αυτοί που έχουν μερικά προβληματάκια με τον "ύπνο"..., άνθρωποι είναι,
    πόσο μάλλον αυτοί που έχουν λίγα παραπάνω..
    καλημέρα σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Vassilis

    Συνηθισμένα ασυνήθιστες συμπεριφορές...

    Έχω κόψει τον φυσιολογικό ύπνο από το 1980... τώρα θα με πείραζε;

    :))

    Καλή εβδομάδα Βασίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Aurangel

    Συνηθισμένο είναι... σας ευχαριστώ όμως.

    Καλώς ήλθατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Valisia

    Στην μετενσάρκωση δεν πιστεύω, όπως δεν πιστεύω-ελπίζω να αλλάξει δραματικά προς το καλύτερο κάτι.

    Έχετε δίκιο όμως στην οπτική σας, έτσι λειτουργεί ο πολύς κόσμος.

    (Σιγά μη μας βρούμε πουθενά)...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ ο αποτέτοιος

    Το ξέρετε ότι δεν είστε συνηθισμένος, εμένα περιμένατε να σας το πώ;

    (Από μπύρες πως πάμε);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Σελιτσάνος

    Θα μπορούσα, αν είχα κοιμηθεί.

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Talisker

    Πάντα το βρίσκω και με βρίσκει, δεν χάνουμε τα ραντεβού μας.

    Έτσι όπως τα λέτε είναι μερικοί ξέρετε μοιάζουμε λιγάκι κι έτσι έχουμε την αίσθηση πως δεν είμαστε εντελώς αρχέτυποι... ή γραφικοί...


    Δεν μπορεί κανείς να με πειράξει, εγώ με πειράζω ενίοτε και δεν μπορώ να τα βάλω ΚΑΙ μαζί μου...

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

    Με τη συνείδησή μου καλά τα έχω.
    Τη βόλτα από ψηλά την αξιοποιώ χρόνια τώρα...

    "Υπνος" δε μου κολλάει πάντως.
    Ξέρετε, σκοτεινοί τύποι σαν τις κατσαρίδες στα ντουλάπια λέγαμε παλιά...

    Μα που πάτε;
    Δεν έχει χαστουκόβροχα εδώ!

    :))

    Καλό σας βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Hypericum Perforatum

    Κι εσείς με προβληματάκια ε;;....

    Καλώς ήλθατε.

    (Έχετε παραπάνω! Με εντυπωσιάζετε)!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Hypericum Perforatum

    Δηλαδή πόσα χρόνια έχετε να κοιμηθείτε;

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. επί πόσα να ρωτάτε ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Hypericum Perforatum

    Σύμφωνοι.

    Επί πόσα χρόνια έχετε να κοιμηθείτε;

    (Για να σας δώ)...

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. 19 χρόνια πολύ λίγου ύπνου,

    και νά τα αποτελέσματα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. μάλλον τα πάτε καλύτερα,
    απ'ότι βλέπω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ Hypericum Perforatum

    Φοβάμαι πως πρέπει να παραδοθείτε στα 29 χρόνια και με πολύ χειρότερα αποτελέσματα...

    Είμαστε σύμφωνοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. για τα 29, σύμφωνη,
    για τα υπόλοιπα μένει να αποδειχτεί !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ Hypericum Perforatum

    Χαίρομαι που το δεχθήκατε. Έστω και εν μέρει...

    Οι εντολές των γιατρών βλέπετε...

    (Ξέρετε,μην του λέτε όχι κ.τ.λ)...

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. κι εγώ την ίδια αγωγή έχω ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ Hypericum Perforatum

    Τελικά λέτε να φταίνε οι γιατροί;

    Εμείς δεν βλέπω να έχουμε κανένα πρόβλημα πέρα από τη λάθος επιλογή γιατρού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. τι (μας) φταίνε οι άλλοι;
    ποιός καταδέχεται να του φταίνε άλλοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ Hypericum Perforatum

    Πως λέμε: " Δεν είμαι ρατσιστής, οι άλλοι είναι αλλοδαποί";

    Ε κάτι τέτοιο...

    Δεν ξέρω αν σας το διευκρίνισα, εμείς, είμαστε ...οι άλλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ Hypericum Perforatum

    Είδατε που απέδωσε η αγωγή σε εσάς;;

    (Μου δίνει ελπίδες η απόφασή σας να θεωρήσω ιάσιμη την περίπτωσή μου).

    Λέμε τώρα...

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. χαίρομαι που ελπίζετε,
    και
    και καληνύχτα σας !
    (που λέει ο λόγος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ Hypericum Perforatum

    Καλή συνέχεια και σε εσάς, στον ύπνο σας.

    Ξαναλέμε τώρα...

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. (από μπύρες δεν πάμε καθόλου καλά μας τις έκοψε ο ντόκτορ για ένα διάστημα. καταραμένος να ναι..)

    (τελευταία το χω ρίξει στις εψα..
    οποία κατάπτωσης...)


    εσείς απότι μπορώ να καταλάβω συνεχίζετε ακάθεκτος..
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ αποτέτειε

    Μπυρίτσες τσακίζω και το χειμώνα, χαλαρά όμως.
    Το καλοκαίρι παίρνω ύψος...σε πλάτος... κάπου στη μέση του σώματος...

    Ακάθεκτος δε θα πείτε τίποτα!

    (Ειδικά οι βαρελίσιες)...

    :))

    Υ.Γ. Εμένα ευτυχώς δε θα μου συστήσει κανένας γιατρός να τις κόψω.

    (Δεν πάω να με δεί κανείς τους)...

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ, με την ησυχία σας..

._

._

Εξέχουν από το πάτωμα. (Θα τσακιστεί κανείς και άντε να τον μαζέψεις μετά...)


memories..

memories..