The Light will stay on . . . 11 years after

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια Πολλά και καλά, ευτυχία και υγεία.



Για τα υπόλοιπα βλέπουμε...

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Ευχές



Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες σας, εύχομαι το κάθε τι ιδιαίτερο που επιθυμείτε.

Να περάσετε όσο καλύτερα μπορείτε.
(Παραδειγματιστείτε από τον από πάνω)


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ! ! !

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Οδυσσέας γίνομαι..


Στα 45 πρέπει να ζήσω σε άλλο τόπο μακριά από την οικογένεια για να δουλεύω και να μας παρέχω τα απαραίτητα...
Μάλλον δεν μου μοιάζει εύκολο αλλά τι να πουν και οι ναυτικοί.. κάνουν μήνες να δουν τους δικούς τους.
Ναυτικός δεν είμαι.
Σαββατοκύριακα αν δεν έχει τίποτα έκτακτο θα γυρίζω σπίτι. Πέντε ωρίτσες είναι.
Βρε τι μας κάνει η ζωή...

Η παρουσία μου εδώ ή που θα αποκοπεί πάραυτα ή που θα έχω και χρόνο να αραδιάζω πόστ..

Για τώρα, αυτά.




Βρε τι μας κάνει...

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

πον Ο ΚΕΦΑΛΟΣ


ΚΕΦΑΛΟΣ
Συναντάται σε μέγεθος 10-70 εκατοστά.

Το ψάρι.

Ο πονΟΚΕΦΑΛΟΣ που έχω από χθές είναι μεγαλύτερος...
Πρέπει να είναι και ηλεκτρολόγος.
Ο πονοκέφαλος.
Γιατί μου έχει αλλάξει τα φώτα.
Και τα ντουί.
Μιλάμε για ένα ωραίο, μεγάλο, δυνατό και ανθεκτικό πονοκέφαλο.
Τι του έταξα, ταξίδια, ποτά, γυναίκες, περιοδικά, τον πονοκέφαλο της γυναίκας μου να κάνουν παρέα... τίποτα...
Τι του πήρα διάφορα φαρμακάκια σε ωραία κουτιά, του έβαλα μουσική, τον πήρα και πήγαμε βόλτα. Τίποτα. Εκεί το χαβά του αυτός...
Του είχα λείψει λέει... και ήρθε.
Και έκατσε.

Αρμένικη βίζιτα. Δεν ξεκολλάει να πάει και πουθενά αλλού.

Μου είπε να αφήσω από κάτω ένα τραγούδι που του άρεσε.
Μου το αφιερώνει λέει. Με ένα μάτσο κίτρινες και κόκκινες τουλίπες...

Το έβαλα και το τραγούδι σου δεν πάμε για ύπνο, μπάς και θυμηθείς κανένα επείγον ραντεβού σου τώρα ;


Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Επιτέλους μια ανάλυση του σήμερα χθές.




Το video ανέβηκε από AZAMFF.

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Λίγες λέξεις


Είναι αργά για να αλλάξω οτιδήποτε σε εμένα και πολύ νωρίς για να προσπαθήσω, κοντεύει να ξημερώσει...
Η μοναχικότητα τελικά είναι ανίατη.
Τις τελευταίες δεκάδες χρόνια δεν την άγγιξα.
Συστηματικά άρχισα να την αποδέχομαι.
Σήμερα σχεδόν την απολαμβάνω.

Δεν νοιάζει κανέναν σας, αλλά ως συνήθως, σε εμένα μιλούσα. Είναι νωρίς το πρωί, 4:25 και έπρεπε να πω δυο λέξεις με κάποιον.

Καληνύχτα.

Καληνύχτα.

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Κυρίες και Κύριοι.





Κατά παράβασην ατομικών κανόνων, θα συμμετάσχω στην πρόσκληση του φίλου ΟΔΟΙΠΟΡΟΥ (θα το πληρώσεις με μπύρες αυτό, να το θυμάσαι) απαριθμώντας 10 πράγματα που αγαπώ και θα δώσω την σκυτάλη σε άλλους ...λίγους τέλος πάντων... (μπύρες, πολλές μπύρες Οδοιπόρε...)


Με εξαίρεση τα αυτονόητα, οικογένεια, γονείς κ.τ.λ. θα αναφέρω (ούτε στο στρατό δεν το έκανα αλλά ας πάει και το παλιάμπελο), 10 αδυναμίες. Έχω πολλές αλλά ας ακολουθήσω τον κανονισμό.


1. Μουσική. Δεν ζώ αλλιώς. Σχέση σχιζοφρενική μαζί της. Όταν την έχω ανάγκη πρέπει να είναι παρούσα. Το δικό μου ναρκωτικό.


2. Αυτοκίνητο. Τρελαίνομαι για οδήγηση, δεν με νοιάζουν αποστάσεις. Όσο μακρύτερα τόσο καλύτερα. Ειδικότερα αν δεν ξέρω και που πάω. Έτσι γίνεται συνήθως...


3. Η νύχτα. Είμαι σχεδόν τσακωμένος με το φως της μέρας. Δεν με ενοχλεί, αλλά στο σκοτάδι βλέπω καλύτερα. Αυτά που θέλουν τα δικά μου μάτια δεν χρειάζονται lux..


4. Η δουλειά του Dj. Διετέλεσα για 12 χρόνια επαγγελματίας του είδους. Τα χρόνια πέρασαν, το κουσούρι έμεινε. Τους βλέπω καμιά φορά και ζηλεύω. Με την κακή έννοια.


5. Καφές. Αναπόσπαστο κομμάτι του πρωινού και του πάγκου όταν δουλεύω στο εργαστήρι μου. Σε συνάρτηση με τον αριθμό 1. Η τετραγωνική ρίζα μου.


6. Ποτό. Δεν πίνω οτιδήποτε. Τρία ποτά είναι όλο το (επιθυμητό) bar που με καλύπτει. Στην ανάγκη μπορώ να πιώ και πετρέλαιο αν χρειαστεί... Σιγά μην σας πω και ποιά είναι..


7. Τσιγάρο. Σε συνέχεια της υγιεινής ζωής μου. Στα 32 χρόνια που ανάβω, 4 μόνο μήνες αλληεγκαταλειφθήκαμε. Φεύ. Δεν αντέξαμε περισσότερο χώρια...


8. Ξενύχτι. Μόνος ή με παρέα. Το δεύτερο δεν τυχαίνει παρά σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Δεν είναι εύκολο να βρώ όμοιο στον κύκλο μου. Όχι εδώ που ζώ τουλάχιστον. Άρα μόνος. Κάθε βράδυ. Η μόνη παρέα που θα μπορούσε να με συντροφεύσει είναι οι νυχτερίδες. Έχουμε κοινό την αϋπνία εγώ την βόλτα τους αυτές αλλά δεν τις κάνω κέφι. Είναι λιγομίλητες και άσχημες επίσης. Σχεδόν σαν κι εμένα, ευτυχώς έχω ωραιότερα δόντια από αυτές.


9. Φίλοι. Δεν είναι άτομα της οικογένειας, άρα αναφέρονται σε δικό τους session. Δεν είναι πολλοί. Οι γνωστοί δεν λαμβάνονται υπόψη. Ένα φίλο έχω. Remote φίλος αλλά φίλος. Τουλάχιστον έτσι τον αισθάνομαι και αδιαφορώ για πώς αισθάνεται εκείνος. Δίκαιο μου ακούγεται. Άρα είναι.
Μη γελάς καμένε...


10. Αγαπώ εσένα.


Θα σκοτίσω στην συνέχεια με τη σειρά μου όχι 10 αλλά λίγους που εκτιμώ και δεν θα αλλάξει τίποτα όταν με αρχίσουν στα στολίδια με μπινελίκια για την επιλογή μου.


Αυτός ο διαβόητος Spy, ο φίλος μου Αποτέτοιος, η GCTMT και τέλος όλους τους Ανώνυμους.
Είμαι πέρα για πέρα εντάξει. Ξέρετε πόσους ανώνυμους έχει τριγύρω;


Σε όποιον και όποια μπήκε στον κόπο να διαβάσει το manual με τις οδηγίες χρήσης μου προσφέρω κάτι μετοχές από το χρηματιστήριο με μεγάλη αξία. Πρέπει να είναι περιζήτητες. Είναι από αυτές τις ωραίες. Τις φούσκες. Προσφέρω επίσης ένα δίσκο (φρένου) που μου βρίσκεται πρόχειρος, ένα ταψί γεμιστά και μια σόδα. (Όσο να ναι πέφτουν βαριά τα γεμιστά αν φας ολόκληρο ταψί).


Για τους λιγότερο τυχερούς (τα δώρα είναι λίγα και θα διατηρηθεί -στη συντήρηση του ψυγείου- αυστηρή σειρά προτεραιότητας), έχει ακριβώς από κάτω μια αποψινή συνάθροιση ήχων με κάμποσα κομμάτια πειραγμένα από τα χέρια μου υπό την επήρεια όλων των παραπάνω που αγαπάω.


MASTERPCM_-_ELECTRONICS_PULS_MADE_OF_SOUNDS.mp3




'Οποιου δεν του κάνει να μου ζητήσει τα λεφτά του πίσω.


Να το ακούσετε  Δ Υ Ν Α Τ Α !!!!!!!!


Φιλιά στα μούτρα.


Εγώ.

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Τώρα αισθάνθηκα έτσι...



Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Βόλτα

- Εεε! Που πάς;
- Όπου θέλω θα πάω, λογαριασμό θα σου δώσω;
- Φυσικά και θα μου δώσεις! Τι νομίζεις πως μπορείς να κάνεις του κεφαλιού σου;;;
- Δεν μπορώ λές;...
- Για σκέψου το λίγο, μπορείς;
- Τώρα που το λες ...μπορεί... τι να σου πώ... ίσως έχεις ένα δίκιο...
- Και περισσότερα έχω. Το ζήτημα όμως είναι να καταλάβεις το γιατί.
- Εννοείς πως δεν γίνεται να αποχωριστούμε ποτέ. Αυτό δεν είναι;
- Μπράβο αητέ μου. Μπράβο. Μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι αναρωτιέμαι... τι θα κάνω πιά με εσένα...
- Τελικά έχεις απόλυτο και αποκλειστικό δίκιο. Το κατάλαβα. Τελείως όμως. Δεν θα γίνω πρωτεργάτης ανταρσίας ξανά. Εντάξει;
- Αρχίσαμε να συνεκφωνούμαστε... αυτό δεν είναι και πολύ καλό ξέρεις...
- Τι λές πάλι;;; Μια φορά! Μόνο μια φορά συμφώνησα μαζί σου και δεν σου αρέσει κιόλας!!!!
- ............. .. .....
- Δεν μου μιλάς τώρα!
- Μη μιλάς. Σκέφτομαι...
- Ναί μια ζωή σκεπτόμαστε. Χώρια.
- Λοιπόν. Εντάξει. Δεν θα σε πιέσω. Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Το αποφάσισα._
- Είσαι σίγουρος; Μην το αλλάξεις πάλι γιατί θα γίνει χαμός. Εντάξει;
- Μην με απειλείς. Μην θέτεις όρους. Ξέρεις καλά ότι όταν χρειάζεται δεν καταλαβαίνω τίποτα και κανέναν. Κυρίως εσένα.
- Καλά. Καλά... μην αγριέψεις, δεν χρειάζεται... εντάξει. Ξέρω. Λοιπόν. Πάω μια βόλτα.
- Να πας όπου γουστάρεις. Αδιάφορο μου είναι... Να σου πώ... θα ...αργήσεις;.. Πολύ;...
- Πιθανά ναί. Προσπαθώ να κόψω το τσιγάρο. Θα κάνω μεγάλη βόλτα. Μέχρι να αποτοξινωθώ.
- Κι αν δεν το κόψεις τι θα κάνεις;
- Τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν θα ξανάρθω.
- Οκ. Κατάλαβα... την κοπανάς πάλι επ' αόριστον.. Φύγε. Αν αργήσεις να γυρίσεις μην κάνεις τον κόπο να επιστρέψεις. Θα λείπω.
- Τι λές ρε καμένε; Που θα πάς; Αφού ποτέ σου δεν ξεκόλλησες από εδώ!
- Ευκαιρία είναι. Αφού θα λείπεις κι εσύ.
- Ξεχνάς πως δεν μπορούμε να φύγουμε και οι δύο;
- Γιατί. Είμαστε ποτέ έστω ένας με σώας τας φρένας και δεν το ξέρω;
- Όχι... αυτό είναι αλήθεια...
- Κοίτα. Κάνε ότι καταλαβαίνεις. Εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω. Ακόμα.
- Εντάξει. Πάω εγώ τότε. Γειά.
- Στο καλό και να μην προσέχεις. Έχω μια ελπίδα να ησυχάσω έτσι από σένα. Θα με τρέφει η πιθανότητα μέχρι, ανάθεμα την ώρα, να επιστρέψεις.
- Άμα φύγεις κι εσύ σβήσε τα φώτα.
- Να κοιτάς τη δουλειά σου εσύ. Ότι θέλω θα κάνω. Και να κλείσεις την πόρτα βγαίνοντας.
- ΖΖΖΜΠΑΜΜ! ! !
- ΝΑ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΕΙΠΑ! ΟΧΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΕΙΣ!!

Εαυτός σου λέει μετά... ο μαλάκας...

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Not require...

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ξημέρωμα ή η απώλεια της νύχτας

Μια ακόμα ανατολή ετοιμάζεται για την επίσημη πρεμιέρα της. 

Περιμένω να την αντικρίσω δειλή και λίγο αργότερα μεγαλόπρεπη να υποτάσσει το σκοτάδι  που εγκαταλείπει τον άνισο αγώνα του. 

Σημεία του μυαλού και όχι των καιρών, με την ανάσα μου μπλεγμένη με καπνό και άφθονο Gordon's να πλημμυρίζει τον ουρανίσκο.

Πόσα πολλά μπορεί τελικά να πάρει μαζί της η νύχτα φεύγοντας ή ακόμα καλύτερα πόσα μπορεί να αφήσει…

Αρχίζει να χαράζει, η ωραιότερη στιγμή της ημέρας απέναντι σε μια απίστευτα γαλήνια θάλασσα...





καλημέρα σας.

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Talking Heads


Σίγουρα υπάρχουν εσωτερικά άλυτα ζητήματα που με καταδυναστεύουν. Το μεγαλύτερο μέρος  αυτών δεν θα επιλυθούν. Απλά. Ποτέ. Είναι σαν να ξέρεις ότι ο δικός σου γόρδιος δεσμός πλάστηκε από σχοινί που με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε σε μέταλλο, που πάνω του με ηλεκτροσυγκόλληση κόλλησαν ένα κιβώτιο ηλεκτρόδια. Όσο και να το παλέψεις είναι πιο σίγουρο κι από το θάνατο δεν θα κάνεις ποτέ σου τίποτα. 
Αφού ανασκόπησα τα σημαντικότερα επί, κι εγώ, πλέον δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό χιλιάδων της επανάληψης, έπαψα να το αντιπαλεύω. Χαρίζω λοιπόν τα επινίκια στα για πολύ δυνατούς λύτες δικά μου, ατομικά προβλήματα και τα ταξινομώ στις άλυτες υποθέσεις των περιπτώσεων που συγκλόνισαν κάτι. Εν προκειμένω εμένα. 
Με τον επιλογέα των ταχυτήτων στο νεκρό... και ένα κινητήρα που όπου να' ναι θα ξεμείνει από καύσιμα ανοίγω την πόρτα και εγκαταλείπω το όχημα. Αν ποτέ επιστρέψω και είναι ακόμα εκεί και έχω ένα μπιτόνι στις αποσκευές μου θα επιχειρήσω ίσως να το οδηγήσω όπως παλιότερα..

Η φωτογραφία είναι η αξονική του εγκεφάλου μου, καταφανώς αποδεικνύεται και επιστημονικά η ύπαρξη τουλάχιστον δυο στο εσωτερικό όπως ευκόλως αντιλαμβάνεστε.

Βλέποντας όμως το τι ακριβώς συμβαίνει τριγύρω, ομολογώ πως αισθάνομαι συντετριμμένος και βαθιά απογοητευμένος. 
Τολμάς! μου είπα σχεδόν εξαγριωμένος να θέτεις εαυτόν υπό δυσμένεια όταν δίπλα από εσένα πλανώνται τόσα σοβαρά, αληθινά προβλήματα σαν αυτά που ενδεικτικά θα σου θέσω παρακάτω;;;;

Τι να μου πω... δεν έβρισκα λόγια... δεν ήξερα και περί τίνος πρόκειται... ήταν δύσκολη η θέση μου... καταλαβαίνετε έτσι;...

Πριν προλάβω να μου ψελλίσω κάν λέξη, με αρχίζω με ένα ύφος συμπάθειας και κατανόησης, έτσι, όπως όταν προσπαθείς να πείσεις τον παππού ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρει το χάπι της πίεσης και ότι δεν ήταν ακριβώς μαλάκας ο γιατρός που το επέβαλε. Καταλαβαίνετε τι εννοώ έτσι;

Λοιπόν γύρω σου, άρχισα, κραδαίνουν απειλητικά τα σπαθιά τους πολύ βαρύτερα και χειρότερα προβλήματα!

Πω-πω! Προβλήματα με σπαθιά! Τι κάνει η επιστήμη σκέφτηκα δειλά,μα τόση εξέλιξη δίπλα μου και δεν κατάλαβα κάτι;;; Και εντάξει, βαριά τα σπαθιά και τα προβλήματα, ένα ελαφρύτερο μέταλλο; ένας καλός διατροφολόγος βρε αδερφέ;;; Τίποτα;;;;

Για πές! Απάντησα ξεπερνώντας τον πρώτο μου φόβο και ανασήκωσα το ένα μου βλέφαρο, για να δηλώσω την έναρξη της απόκτησης της προσοχής μου στο άκουσμα της συνέχειας.

Έχεις ακουστά για την επιρροή της πολιτιστικής αποξένωσης στην ζωή της πεταλούδας του Αμαζονίου;

'Εμεινα μαλάκας. Με αποτέλεσμα να ανασηκώσω και το άλλο βλέφαρο. Όχι ρε πούστη, συμβαίνει και αυτό και δεν το αντελήφθην;-; 
Ένα μικρό, ασήμαντο, αίσθημα ντροπής έσκασε μύτη από κάπου αλλά δεν πρόσεξα από που ακριβώς, καθότι ήμουν πολύ απασχολημένος. Ως γνωστόν, σε τέτοιες περιπτώσεις παρουσιάζω κινητικότητα τοίχου. Ακόμα και η ντροπή μου λειτούργησε αυτοβούλως. Τις άλλες φορές όταν την είχα ανάγκη, μόνο με fax μου έκανε τη χάρη να εμφανιστεί. 

Την εγκαθίδρυση της Δημοκρατικής Αντασφάλειας στην γονιδιακή αλυσίδα του πιγκουίνου;

Δίς μαλάκας. Αυτή η επανάληψη κατάστασης άρχισε να με κουράζει. Μιας και δεν επιτρέπω όμως την επίδειξη συναισθημάτων καταγεγραμμένη σε σελίδα Α4 ούτε και στον ίδιο μου τον εαυτό, ίσως αυτή και να είναι μια από τις πιο παλιές αιτίες του μίσους μεταξύ μας, έκανα το αυτονόητο. Το μαλάκα.Ήταν η πιο έξυπνη κίνηση που μπορούσα να κάνω, άσε που δεν χρειάστηκε και προσπάθεια.

Την ορμονική διαταραχή της σαγιονάρας σε συνθήκες υγρασίας σε συνάρτηση με την διάθλαση του ηλιακού φωτός στη μαγιονέζα σε κοντό βαζάκι και ριγέ ετικέτα;

Τρίς... Σοκαρίστηκα. Αυτή η αμυδρή αίσθησης ντροπής που γιγαντώθηκε δίπλα μου, αν ήταν μέσα μου θα είχαμε πρόβλημα, με άφησε σχεδόν άφωνο. Αν με άφηνε και άγραπτο, το πόστ θα τελείωνε απότομα εδώ. Δεν είναι σκέφτηκα μεγαλόφωνα δυνατό να συμβαίνουν όλα τούτα και να μην μπορώ να λάβω θέση, να δώσω μιαν απάντηση. Και σημειωτέον με κολλούσε στον τοίχο αυτός.. Η ώρα ευτυχώς έχει περάσει. Είναι από τις στιγμές που λές: "Δεν ξεχνώ ποτέ πρόσωπα. Ευχαρίστως όμως για εσένα θα κάνω μια εξαίρεση.." Τον πάω για ύπνο μπας και το βουλώσει επιτέλους και ησυχάσω.

Σκάσε, πάμε.

Υ.Γ.: Έτσι, απλά για να βλέπει ποιός έχει το πάνω χέρι.
Υ.Γ.1: Αφού δεν έχετε όλοι την ευτυχία να με γνωρίζετε προσωπικά, διευκρινίζω πως είμαι ο αριστερά στην φωτογραφία. Ο όμορφος.

  



Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Run to you









Παρατηρώντας την δύση του ήλιου - κι απόψε - διαπίστωσα την απώλεια μιας περίπου  ώρας λιγότερο από το μερτικό της ημέρας. Το καλοκαίρι την κάνει με ελαφρά, οι θερμοκρασίες παραμένουν και καλά για το κλού των ημερών και την συνέπεια της φύσης κατά την εποχή.

Πάει κι αυτό αν και θεωρητικά έχουμε περίπου 20 χαλαρές μέρες.

Ουσιαστικά το καλοκαίρι και φέτος λαβαίνει τέλος. Μας ευχαριστεί που και αυτή τη χρονιά είμαστε συνεπείς μαζί του και ψάχνει το μαντήλι που θα μας κουνήσει.

Σε ένα ορυμαγδό σκέψεων έκανα πολλές είναι η αλήθεια από νωρίς -πολύ νωρίς λέμε- χάθηκα με τη βοήθεια ενός compilation που δημιούργησα σήμερα και θα το μοιραστώ μαζί σας.
Ευτυχώς που ο συνδυασμός της εικόνας από πάνω -είναι αυτό που βλέπω από το θαλασσόσπιτο - και της μουσικής είναι απίστευτος...
Μένει το σώμα έκδηλος παρατηρητής αλλά εσύ δεν είσαι εκεί, έχεις φύγει μακριά... αφού θα έφευγες εσύ εγώ θα έμενα;
Έτσι χάνομαι μέρες τώρα και κυρίως νύχτες.
Δεν θέλω να σας κάνω να ζηλέψετε αλλά είναι από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου που αισθάνομαι τυχερός. Και σήμερα έτσι ένιωθα. Τυχερός. Περιτριγυρισμένος από τα αγγελούδια μου αλλά και την θάλασσα ακριβώς μπροστά, ακουστικά, μπύρα, καφέ και για λίγες ώρες είναι όλα μαγικά.

Θα με συγχωρήσετε αλλά θα συνεχίσω για ένα διωράκι την ακρόασή μου, έχει δουλειά κανονικά αύριο... δηλαδή το πρωΐ...

Καλή συνέχεια σε ότι κάνετε όπου κι αν είστε, καλά να περνάτε. Όλοι.






Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Όσο με παρατηρώ..




Δεν είμαι και πολύ σίγουρος... αλλά προσέχοντας τις λεπτομέρειες πολύ σύγχρονο και νεανικό με βρίσκω (εσωτερικά) δεν νομίζετε κι εσείς;


Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Την seaείδα και τις τα είπα

Δεν είναι κατάσταση αυτή!

Δεν μπορείς κυρία μου.

 ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ! να κάνεις ότι σου γουστάρει με την άνεσή σου!

Δεν γίνεται να μην σταματάς ούτε μια τόση δα μικρή στιγμή.

Δεν διανοείσαι καν τι μου προκαλείς κάθε φορά στο άκουσμα ή στην όψη.

Δεν με αφήνεις να κοιμηθώ.

Δεν με αφήνεις να ησυχάσω.

Δεν έχεις αντίπαλο και το εκμεταλλεύεσαι..

................................................................

Αλλά σε σώζει νομίζεις η φήμη και το όνομα ;

Χά!

Ας γελάσω δίς!

ΧΑ ΧΑ!

Ακούς εκεί!







Σε λένε











Θ Α Λ Α Σ Σ Α


Και αυτό από μόνο του, σου τα συγχωρεί όλα πανάθεμά σε.... ακούω... μη φωνάζεις... ακούω..



Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Θαλασσόσπιτο


Φέτος το καλοκαίρι δεν έχει διακοπές.
Όχι με τον γνωστό πατροπαράδοτο τρόπο τουλάχιστον. Προγραμμάτισε από πρίν (αρκετά για να προσπαθήσεις να κάνεις καλή επιλογή), μάζεψε όσα χρήματα -νομίζεις- ότι χρειάζονται, μάζεψε ένα βουνό πράγματα, (πάντα εν τω μεταξύ αναρωτιόμουν που στο καλό χωράνε ΟΟΟΟΟΛΑΑ αυτά αφού δεν έχω φορτηγό, ούτε πούλμαν).
Ένα επιβατικό με φορτωμένα τα 5 μέλη της οικογένειας (συμπεριλαμβάνεται και ο υπογράφων) με τα σχετικά των παιδιών. Όποιος έχει παιδιά καταλαβαίνει τι εννοώ, όλοι οι υπόλοιποι υποθέτουν.
Δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσουμε ένα σπίτι με δυο μόλις δωμάτια και ένα wc που μπαίνεις και βγαίνεις  χωρίς περιστροφές. Ούτε η σκέψη σου δεν χωράει εκτός από εσένα.
Με λίγα (σχετικά) λεφτά και λίγα λίγα.
Αν δεν είχα τα παιδιά δεν θα το σκεπτόμουν κάν. Δεν θα ήθελα ούτε να σκεφτώ ένα κόστος ακόμη και μάλιστα όχι και μικρό. Έλα όμως που δεν προβλέπεται ούτε για τα επόμενα χρόνια έξοδος από την κούρνια μας... με τα πολλά στη φυλακή και με τα λίγα μέσα. 
Το πήραμε. (Ελπίζω να μην μας πάρει κι αυτό μέχρι να το πληρώσουμε...).
Σε μια περιοχή που δεν λέει τίποτα από καμιά άποψη. Δεν είναι τουριστικό μέρος, μάλιστα μια μικρή πόλη που είναι μέρος της η παραλία της εν λόγω οικίας μου προκαλούσε πάντα όποτε περνούσα ένα βαθύ αίσθημα θλίψης. 
Τι τα θες όμως... αν δεν ήταν και έτσι το σπίτι θα έκανε ένα σκασμό (μπορεί και δυο) λεφτά και δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να δούμε θάλασσας χρώμα.
 Άντε και το πήραμε, έβαλα το χεράκι μου (και το δυο δηλαδή) και έφτιαξα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά, το σουλουπώσαμε και με χρώμα, αγοράσαμε κρεβάτια και τα συναφή και πριν μια εβδομάδα μετακομίσαμε για το καλοκαίρι εδώ. Ναι από το θαλασσόσπιτο σας γράφω.
Δεν έχω σταματήσει να δουλεύω ακόμη, οπότε ολόκληρη την ημέρα λείπω και το βράδυ μαζεύομαι και αράζω στην βεράντα. Η οποία βεράντα είναι σχεδόν όσο είναι ολόκληρο το σπίτι. Ευτυχώς.
Δεν σας είπα μια σημαντική λεπτομέρεια.
Σκόπιμα.
Το σπίτι απέχει από το κύμα ...30 μέτρα, μπορεί και 25, δεν το μέτρησα, το υπολογίζω. Όλη τη νύχτα ακούς τον παφλασμό των κυμάτων και χάνεσαι...
Αυτό το καλοκαίρι θα ευχαριστηθώ τον αγαπημένο μου ήχο. Της θάλασσας... 
Αν μη τι άλλο θα αρκεστώ σε αυτό. Δεν συζητώ για το ηλιοβασίλεμα... Μαγεία.
Απέναντι, φαίνονται Κεφαλλονιά και Ιθάκη. Ελάχιστα και η Ζάκυνθος.
Νομίζω πως πρώτη φορά στη ζωή μου θα χαρώ διακοπές, με την έννοια του να χαρώ τη θάλασσα.
Μάλιστα χωρίς περιορισμό ημερών. Αυτό κι αν είναι η καλύτερη προϋπόθεση. Τι κι αν δουλεύω όλη την εβδομάδα; Τα βράδια είναι μαγικά. Τα παιδιά είναι ήδη κατράμι από το μαύρισμα, μπάνιο το πρωί, μπάνιο το απόγευμα. Χαίρονται όσο καμιά άλλη φορά. Δεν έχουμε και θέμα ιδιαίτερο με την άμμο, όλα καλά. 
Μια βασική μου ενασχόληση και πόρος για την οικονομία της οικογένειας, σχετίζεται με το διαδίκτυο. Απαραίτητη λοιπόν συνθήκη ήταν η σύνδεση με αυτό. Περιττό να σας αναφέρω πως dsl δεν υπάρχει για την περιοχή (λόγω απόστασης) ούτε στα πιο τρελά όνειρα για τα 8.534 χρόνια που έπονται. Μετά βλέπουμε... οπότε τι γίνεται; Βρήκα λύση και σε αυτό, έστησα δυο ασύρματα στα 10 χιλιόμετρα και μοιράζομαι μια 24άρα (σύνδεση, μην πάει το μυαλό σας άλλου) με έναν φίλο και μπορώ και να δουλεύω άνετα με το λάπτοπ και από εδώ. 
Με λυμένα τα βασικά προβλήματα, σχετικά άνετη διαβίωση, ΙΝΤΕΡΝΕΤ, κύμα σε λίγα μόλις μέτρα, κανένα εμπόδιο μπροστά, αέρα δροσιάς ακόμα και τις καυτές ώρες του μεσημεριού, βεράντα και τα παιδιά να κοιμούνται βρήκα ώρα και να σας τα γράψω.
Θα μου πείτε γιατί μας τα λες; 
Θα σας πω και γιατί.
Μοιράστηκα εδώ μέσα μαζί σας πολλές από τις μαύρες μου. 
Ε, για μια φορά ας μοιραστώ μαζί σας και μια μου άσπρη.

Εύχομαι να βρει καθένας και καθεμιά σας αυτό που θέλει για το φετινό καλοκαίρι. Της δυσκολίας και της δυσχέρειας για όλους μας. Πολλά ακούγονται, περισσότερα γίνονται, ελάχιστα μας λένε. 
Δεν θα πεθάνουμε όμως κιόλας. Όχι πριν την ώρα μας. Δεν θα τους κάνουμε και τη χάρη να τους απαλλάξουμε από την παρουσία μας. Ανέκαθεν αυτό που μας χαρακτήριζε σαν λαό ήταν η ικανότητα να περνάμε (όσο μπορούσαμε) καλά, όσο και όπως το ορίζει ο καθένας μας. Μπορεί να το παραξηλώναμε, δεν έχω λόγους να αμφιβάλω αλλά δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μας να τα βάφουμε μαύρα. Ακόμα κι όταν στ' αλήθεια είναι.
Θα στριμωχτούμε κι άλλο, θα περάσουμε δύσκολα αλλά θα επιβιώσουμε και θα προσπαθήσουμε τουλάχιστον τα παιδιά μας να περνάνε καλύτερα από εμάς.

Καλό καλοκαίρι.




Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Μια...




Μια φωτιά κι έναν καιρό.

Όχι όχι...

Μια φαρδιά κι έναν καλό.

Μπα...

Μια φωλιά κι ένα καρώ.

....


Μια φωνή κι έναν ασβό.

..;


Μια...


Δυο...


Μπα... μήπως ...μια σταλιά κι έναν αφρό;


Μια γουλιά κι έναν γκαβό...


Όχι.


....


Μια παλιά κι έναν σκασμό;


. . . .  .  .   .    .    .     .   . . .


(Όταν οργανωθώ θα ξαναπεράσω, με συγχωρείτε για την αναστάτωση).


Γεια σας.


Εγώ. Ο ίδιος.




(Ε, δεν είμαι και στα καλά μου. Με κάτι παλιοτζίν ντύνομαι...)


με sprite...



Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Κλείνοντας τα μάτια





http://rapidshare.com/files/396499330/MASTERPCM_-_I_CLOSE_MY_EYES.mp3.html


Τα υλικά της συνταγής εδώ...


Ακούγεται καλύτερα με κλειστά μάτια ή αγναντεύοντας το σκοτάδι.


Έτσι βλέπει κανείς πολύ περισσότερα...

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Επιστροφή

Μετά από διάγνωση βαριάς πνευμονικής λοίμωξης, θεραπεία 3 εβδομάδων και συνέχιση της αντιβίωσης (ευτυχώς) πλέον στο σπίτι, επιστρέψαμε.
Τα συμπεράσματα από την τελευταία επίσκεψη στο "Σωτηρία" ήταν τα εξής:

Ο πνευμονολόγος της Πάτρας εκτός από τύπος με άσπρη μπλούζα, ήταν και μαλάκας.
Διέγνωσε τέλεια (!) κατάσταση του αναπνευστικού, ήταν δε σίγουρος πως είναι ...καρδιολογικό το πρόβλημα...
Χαρακτηριστικά ανέφερε κατά την διάρκεια της εξέτασης, "δεν ακούω τίποτα. Τα πνευμόνια σου είναι καλύτερα από τα δικά μου, να σε κοιτάξει ένας καλός καρδιολόγος".

Ο Πνευμονολόγος στην Αθήνα είπε, " δεν ακούω τίποτα, αλλά ξέρεις γιατί; Γιατί η λοίμωξη που έχεις, έχει φράξει τα πάντα μέχρι επάνω και δεν μπορώ ούτε να σε ακούσω...'

Επιστρέφοντας στο μαλάκα, που συμπλήρωσε έτσι στο γόνατο για τον καρκίνο, οι άλλοι γιατροί είπαν, " αυτό φαίνεται και σε παλιότερες εξετάσεις ετών, με διάμετρο 5 χιλιοστά, τώρα είναι 1 εκατοστό, δεν είναι ανάγκη να το αγγίξουμε, μπορεί να είναι οτιδήποτε, καλοήθεις ή κακοήθεις, δεν μπορούμε να τον υποβάλουμε σε γενική αναισθησία λόγω του αναπνευστικού. Είναι αδύνατο να ξυπνήσει μετά.. θα το παρακολουθήσουμε και θα δούμε τι θα κάνουμε. Δεν αγγίζεις, ξυπνάς κάτι που χρόνια τώρα κοιμάται και δεν δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα. Δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί, αλλά αν κάνουμε οτιδήποτε τώρα θα δημιουργήσουμε πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα μέχρι τώρα έχουμε".

Ο μαλάκας, είπε να πάμε σπίτι μας και όλα θα περάσουν αν δούμε έναν καλό καρδιολόγο, για τον όζο, ρώτησε μόνο την ηλικία και είπε ...καλά....

Ο μαλάκας.

Η γενικότερη εικόνα είναι μακράν η καλύτερη που έχω δει στον πατέρα μου τον τελευταίο χρόνο.
Δίκιο πρέπει να έχουν οι Γιατροί. (Εκτός του μαλάκα).

Εγώ μια χαρά είμαι, (λέμε και κάτι για να περνάει η ώρα).

Εσείς; 
(Οικονομικά δεν ρωτώ, για την υγεία σας ενδιαφέρομαι).


Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Τέτοιες μέρες και δεν αλλάζει τίποτα...

Η τύχη μας και εφέτος δεν άλλαξε.
Ήλπιζα να απέχουμε από τα νοσοκομεία αλλά που τέτοια τύχη.
Από τις 10 Ιανουαρίου τα μεγαλύτερα διαλείμματα παραμονής εκτός χώρου περίθαλψης (λέμε τώρα...) ήταν της τάξης των 48 ωρών.


 Η αιτία εισαγωγής πάντα η ίδια. Έντονη δύσπνοια και κακή οξυγόνωση. Φυσιολογικές τιμές 94 και άνω. Μετρήσιμα μεγέθη κατά την ώρα του προβλήματος 66-70... 
Αμπούλες εισπνεόμενες με μάσκα και διαρκής παροχή οξυγόνου (εντός και εκτός νοσοκομείου) ακόμα και κατά την ώρα του λίγου ύπνου για τον πατέρα. Ετών 76.


Μπαλονάκι στην καρδιά, εγχείρηση προστάτη πριν ένα μήνα, κινητική αναπηρία άνω του 70 %, ελεγχόμενο ζάχαρο, δύσπνοια...  και στον αντίποδα ποσότητες κορτιζόνης και μια μεγάλη συλλογή από διάφορα άλλα φάρμακα. Μόνο το σέτ του καρδιολόγου αριθμούσε 30!!!! Εννοείται πως το σέτ του πνευμονολόγου είχε διαφορετική διάταξη...


Πριν 2 ημέρες στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου της Πάτρας στο Ρίο.
Εξυπηρετεί τα περιστατικά της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας λόγω των μηχανημάτων και των συγκεντρωμένων δυνατοτήτων του.
Εσπευσμένη μεταφορά από εμένα (με φιάλη οξυγόνου στο αυτοκίνητο) κατόπιν σύμφωνης γνώμης παθολόγου και πνευμονολόγου για έλεγχο πιθανής πνευμονικής εμβολής. Απαιτείται Σπειροειδής Αξονική Τομογραφία για την διαλεύκανση ή τον αποκλεισμό της πιθανότητας. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ιατρών, τέτοια πιθανότητα θέτει σε άμεσο κίνδυνο απώλειας ζωής.
Πρωί λοιπόν με αναπηρικό καροτσάκι και τα λοιπά συναφή υπό μάλης βρισκόμαστε στην είσοδο των επειγόντων περιστατικών για την άμεση εξέταση και την πραγματοποίηση της αξονικής στον κατάλληλο τομογράφο που διαθέτει το εν λόγω νοσοκομείο.
Αναμονή 7 ώρες... επίσχεση εργασίας των ιατρών. Για τρίτη εβδομάδα και δεν ξέρει και κανείς πότε θα λήξει. 
Δεν έχουν λένε πληρωθεί οι υπερωρίες τους που σύμφωνα με τα λεγόμενά τους είναι 2,70 € η ώρα...

Στην διάρκεια της αναμονής καρκινοπαθής φίλος από την γενέτειρα πόλη, βρίσκεται εκεί κατόπιν κανονισμένου ραντεβού με τον ιατρό του με σκοπό να αντιμετωπισθεί αφυδάτωση που τον ταλαιπωρεί εξ αιτίας χημιοθεραπείας και στομαχικών προβλημάτων. Μόνο που ο "ιατρός" απεργεί και δεν το είχε σε τίποτα να κουβαλήσει τον καρκινοπαθή από τον Πύργο στην Πάτρα, ενώ γνώριζε πως θα απεργεί!!!!!!!!!
Παρακάλεσα τουλάχιστον 8 φορές τους δυο γιατρούς που προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν όλα τα περιστατικά που περίμεναν. Εις μάτην... Μετά από 6 ώρες δεν έκανε τον κόπο κανείς από τους δυο παρά το ότι επεσήμανα πως πρόκειται για καρκινοπαθή να τον δεί και να κάνει κάτι γι αυτόν. Σηκώθηκε και έφυγε... χωρίς καμία περίθαλψη... Είναι 46 χρόνων και έχει τέσσερα παιδιά... 
Ντράπηκα για λογαριασμό τους. Που έδωσαν και όρκο...
Μετά από την επτάωρη αναμονή του επείγοντος... περιστατικού μας έγινε μια τυπική εξέταση και ακολούθησε η αξονική που απέκλεισε ευτυχώς παντελώς την πιθανότητα πνευμονικής εμβολής αλλά ανέδειξε έναν "όζο" ή ογκίδιο 1 εκατοστού στον δεξί πνεύμονα...


Σήμερα, μετά από έντονη δύσπνοια και δυσφορία, αδυναμία αντιμετώπισης της κατάστασης, το νοσοκομείο του Πύργου ΔΕΝ έκανε δεκτή την εισαγωγή. Μας έστειλαν στο σπίτι δεχόμενοι να υπογράψουν πως δεν υπάρχει λόγος νοσηλείας, παρά το ότι ενημερώθηκαν για την γνωμάτευση της αξονικής.


Προσπαθούμε  να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση μέχρι την Τρίτη του Πάσχα οπότε και θα γίνει εισαγωγή στο Σωτηρία στην Αθήνα, μήπως και βρούμε κάποια άκρη...


Όταν διάλεξα το επάγγελμά μου δεν με πίεσε κανείς να γίνω κάτι διαφορετικό από εκείνο που επέλεξα. Υποθέτω πως δεν πιέστηκε και κανείς άλλος για παρόμοιο λόγο. 


1.   Άρα όποιος έγινε γιατρός το έκανε επειδή το επέλεξε.
2.   Ο γιατρός δεν έχει τις ίδιες υποχρεώσεις με τον μανάβη της γειτονιάς.
3.   Δεν έχει και τις ίδιες γνώσεις.
4.   Δεν έχει την ίδια αμοιβή επίσης. 
5.   Ο μανάβης ή ο μπακάλης της γειτονιάς έχει και φιλότιμο.
6.   Αυτοί δεν έχουν.
7.   Αν απεργήσει ο μανάβης δεν τρώμε φρούτα και λαχανικά.
8.   Αν απεργήσει ο γιατρός δεν θα χρειαστεί να ξαναφάμε τίποτα.
9.   Δεν με ενδιαφέρει αν έχει δικαίωμα απεργίας ο μανάβης. Είναι ιδιώτης.
10. Δεν με ενδιαφέρει αν έχει δικαίωμα απεργίας ο ιδιώτης γιατρός. Είναι ιδιώτης.
11. Ο ιδιώτης δεν απεργεί. Δεν θα έχει να φάει αν το κάνει.
12. Ο δημόσιος γιατρός όμως ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ .
13. Από αυτόν εξαρτάται αν ζεί ή αν πεθαίνει ο πατέρας, η μάνα, η αδελφή ή τα παιδιά μας...


Αν δεν του άρεσε να γίνει γιατρός στην λυπηρή μας πατρίδα να πήγαινε σαν γιατρός ή σαν μανάβης σε όποια άλλη χώρα του έκανε κέφι.
Το επέλεξε και στα χέρια του κρέμονται οι ζωές όλων μας.
Το αν το κράτος δεν τον καλύπτει δεν με ενδιαφέρει. Να παραιτηθεί αν δεν του αρέσει και να δουλέψει όπως δουλεύουμε όλοι μας οι ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς την σιγουριά του σταθερού έστω και μικρού εισοδήματος.


Δεν ασκώ λειτούργημα. 
Όποιος όμως τολμά να το επιλέγει και να το κηρύττει να είναι και ικανός να ανταπεξέλθει.


Και αυτοί δεν είναι. 


Άφησαν τον καρκινοπαθή να φύγει άπραγος.
Παιδί 15 ετών με συνεχείς εμετούς δεν είχε τη  τύχη να το δεί ΚΑΝΕΙΣ "ιατρός". 
Έφυγε με ταξί για ιδιωτικό θεραπευτήριο με την μητέρα της μετά από παραμονή μιας ώρας μπροστά ακριβώς στα μάτια τους με τους εμετούς πάνω στα ρούχα της...


Έχω πολλούς λόγους να λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι ικανό να βοηθήσει κανέναν και τίποτα.


Δεν θέλω να ευχηθώ σε κανέναν από τους γιατρούς του νοσοκομείου της Πάτρας να βρεθεί η στιγμή που κάποιος θα αδιαφορήσει τόσο προκλητικά απέναντι σε δικό τους άνθρωπο και  να μην χρειαστεί να του πεί κανείς επίσης "έχει καρκίνο, πόσο χρόνων είναι; 76; Καλά..."


Δεν νοιάζονται, δεν λυπούνται και δεν νοιώθουν κανέναν.


Σε αυτό τον κόσμο που ζούμε σπάνια, αλλά συμβαίνει, κάποια πληρώνονται.


Εύχομαι σε όλους και όλες εσάς να έχετε καλύτερες γιορτές και να θυμάστε όταν χρειάζεται πως πρώτα είμαστε άνθρωποι και μετά επαγγελματίες.
Δυστυχώς πολλοί τριγύρω δεν είναι πια τίποτα από αυτά τα δυό.


Αυτούς, μόνο να τους λυπηθώ μπορώ.
Αναρωτιέμαι πόσες ώρες υπερωρίας κοστίζει ο πόνος στο βλέμμα των γερόντων και η θλίψη στα μάτια των παιδιών για να μην ρωτήσω εν τέλει πόσες ώρες κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή...






Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση.






(με τους μανάβηδες δεν είχα ποτέ αντιπαράθεση, με τους γιατρούς όμως...)






   

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ειδα φως και μπήκα

Η αποκομιδή των ευχών σου μπορεί να πάρει πολύ χρόνο τελικά.
Πιθανανολογείς στην εσχατιά των καιρών την αλλαγή των πάντων.
Αφού δεν βλέπεις χαΐρι σε τι μπορεί να ελπίζεις;
Δεν θα κάνω θέμα για τα γνωστά και εκτενώς (ως και σε βαθμό ηλιθιότητας) αναλυμένα καθημερινά ζητήματα περί της εσωτερικο-εξωτερικής μας πολιτικής (λέω και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα).
Δεν θέλουμε χρήματα λέει ο αρχηγός της αγέλης, αλλά θέλουμε χαμηλό επιτόκιο δανεισμού. Αναρωτιέμαι τι θα δανειστούμε τότε. Ομπρέλες θαλάσσης ;; Αν όχι χρήματα... δεν μπορεί, κάτι έχει στο νού του αυτός.... (εκτός από αλυσίδα ποδηλάτου στο χέρι του).

Τέλος και των αρχών και των πάντων. (Που μας πάει ο άνθρωπος ρε...)

Φέτος, λέω για αλλαγή, να κάνω Πάσχα εκτός χώρων περίθαλψης. Καιρού θέλοντος, Θεού επιτρέποντος και πατέρα συμφωνούντως. 
Είδωμεν.

Έχω χαθεί από τις γειτονιές μας. Δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να αφιερώσω καθόλου χρόνο ούτε για να διαβάσω κανέναν σας. Είναι μια δύσκολη, πολύ δύσκολη εποχή για μένα, όπως και για πολλούς άλλους υποθέτω. Αναμένονται ριζικές και εκ βάθρων αλλαγές ακόμα και στο επάγγελμα που εξασκώ, δεν μπορώ να πω και περισσότερα για αυτό, μιας και ένας λόγος είναι πως ακόμα δεν είναι ξεκαθαρισμένο τίποτα. Έχει δρομολογηθεί όμως κάτι πολύ σημαντικό όπως και σοβαρό επίσης.
Είδωμεν και για αυτό.

Κάνω μια στιγμιαία ανάπαυλα εν μέσω εργασίας (και ας είναι 4.40 το πρωί..) για να συνεχίσω αμέσως μετά.

Σας αφήνω ένα παλιό αλλά έξυπνο video (για όσους δεν το έχουν δεί) και σας χαιρετώ όλους μέχρι νεωτέρας.


Υ.Γ. : Ζητώ συγνώμη που δεν απάντησα στά σχόλια του προηγούμενου πόστ αλλά ελπίζω να έλθει σχετικά σύντομα η ώρα να αποκτηθεί ελεύθερος χρόνος.

Εσείς άραγε πως είστε ;


Bonus


Του  Bραζιλιάνου ογκολόγου και συγγραφέα Drauzio Varella:
 
Στις μέρες μας δαπανώνται πέντε φορές περισσότερα χρήματα στην έρευνα για την ανδρική ανικανότητα και την προσθετική στήθους στις γυναίκες, σε σχέση με αυτά που δαπανώνται για τη θεραπεία της νόσου Alzheimer. Ως εκ τούτου σε λίγα χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένους με τέλεια στύση και ηλικιωμένες με μεγάλα βυζιά που όμως κανείς τους δε θα θυμάται σε τι χρησιμεύουν...

  


Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Λογοαπραξία

Ανάμεσα στις σκιές του παρόντος ή του παρελθόντος χρόνου αδημονούν κουβάρια ασύλητες σκέψεις, μονάχα να προβάλουν θέλουν, να δουν το φως της έκφρασης σε κατάληξη. 
Να γίνουν κάτι προτού να γίνουν τίποτα.
Είναι καιρός τώρα που με τα διάφορα, όχι και λίγα, προβλήματα η συνοχή των δεσμών με τον έσω κόσμο μου έχει διαταραχθεί ανυπόστατα..
Δεν ευελπιστώ σε καμιά δραματική αλλαγή του τρόπου της ζωής, ούτε καν τολμώ να διαβλέπω όνειρα κατά την ώρα της κατάκλισης. 
Αυτό το τελευταίο με έχει αρκετά θορυβήσει σαν γεγονός. Δε μπορεί, θα βλέπω αλλά δεν το θυμάμαι... τώρα αναρωτιέμαι τι είναι χειρότερο από τα δυο. Το ότι δεν βλέπω ή ότι δεν θυμάμαι αν είδα..
Εσχάτως δεν λειτουργώ όπως είχα τουλάχιστο συνηθίσει, άσχετα αν ο δικός μου τρόπος ήταν "σωστός¨ ή "λαθεμένος". Πρόκειται για μη αντικειμενική παρατήρηση οπότε δεν την ορίζω, παρά μόνο σαν τον δικό μου τρόπο. 
Τα τέλματα εν τέλει δεν είναι αρεστά ούτε καν στο βάλτο που τα θρέφει..
Με τα στερητικά "δεν" έχω χορτάσει, ομολογώ πως δεν μου έλειψαν ποτέ. Αντίθετα μπορώ ευθαρσώς να σας δηλώσω πως κατέχω και υψηλά αποθέματα.

Από την άλλη, τα παράπονα που πετάνε δεξιά αριστερά πίσω από τις κόχες των ματιών μου, όταν ξεσπάω σε εμένα, τα τσακίζω με σχετική ευκολία προσπαθώντας να με πείσω για την αντιπαράθεση των "δεν" με τα "έχω" και την ευημερία των τελευταίων όταν τα "βλέπω" αραδιασμένα στους  καναπέδες της ζωής που έζησα. 
Συνηθίζεται η έκφραση "πλήρης ημερών", στη δική μου περίπτωση ισχύει το "πλήρης διαφορών", αφού σε "πλήρης ημερών" δεν προβλέπω να προβιβαστώ.
Λίγο απλοϊκά ανόητη η έκφραση, ποιος δηλαδή δεν θέλει άλλες μέρες στη ζωή του και προτιμά την αιώνια, παντοτινή ...ησυχία; Κι αν πρόκειται για ακριβή και λογικό συλλογισμό ο μόνος αρμόδιος για να το εκφράσει θα μπορούσε να είναι μόνο ο παρεπιδημώ ν, που φυσικά δεν βρίσκεται πλέον στην θέση να μας διευκρινίσει την επάρκεια ή όχι των ημερών του... 

Στον τομέα "πλήρης διαφορών" δεν βρίσκω λόγο να μου αντιμιλήσω.  

Συμφωνώ και εγώ μαζί μου. Δυο είμαστε αρκετοί και πλειοψηφούμε και απέναντι σε εσένα που διαβάζεις.     

Σε αυτή τη σύντομη συνδιαλλαγή απόψεων με το πληκτρολόγιο συμπέρανα πως είμαι σχεδόν καλύτερα από την στιγμή που ξεκίνησα να τα λέω με το παράθυρο της ανάρτησης οπότε είναι καιρός να σας αφήσω και στην ησυχία που σας εύχομαι να έχετε όσοι την αναζητάτε.
Η επιλογή της φωτογραφίας έγινε γιατί στα δικά μου μάτια είναι όλα εκείνα που σφραγίστηκαν πίσω από την παλιά πόρτα, που ακόμα κι αν ποτέ ανοιχτεί, ο χρόνος θα έχει κάνει το χρέος του, θα έχει τηρήσει την υπόσχεσή του και θα βρει κανείς μόνο ανάκατα απομεινάρια από ότι έφυγε, απομεινάρια ανίκανα να συνθέσουν εικόνες και γεγονότα, φωνές και ιστορίες που δεν γράφτηκαν ποτέ.
Είμαι δε ευχαριστημένος γιατί δεν ήθελα να σας πω κάτι συγκεκριμένο, κατά συνέπεια δεν θα κρατήσει κανείς σας κακία γιατί δεν είπα τίποτα..


Η ατομική περισυλλογή δεν αποτελεί ικανότητα ευθυκρισίας, αυτό κατά βάθος είχα να μου τονίσω και το έκανα.


Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

illluminati

Illuminati, αν όχι όλοι οι περισσότεροι γνωρίζουμε ή έχουμε μια ιδέα τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Αν την αντιστρέψουμε γίνεται itanimulli, σωστά;
Αν τώρα την μετατρέψουμε σε ηλεκτρονική διεύθυνση γίνεται www.itanimulli.com ...
Πηγαίνετε τώρα μια βόλτα εκεί να δείτε ποιοι είναι οι "Πεφωτισμένοι..."

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Φυσούσε..

Κάνει πολύ κρύο απόψε σκέφτηκα.. έχωσα τα χέρια στο μπουφάν και προχωρούσα φεύγοντας από το νοσοκομείο. Σε λίγο βρισκόμουν πλάι στο αυτοκίνητο, έβαλα το κλειδί στην κλειδαριά και κοντοστάθηκα. Δεν την άνοιξα. Σκεπτόμουν κοιτάζοντας το φωτισμένο κτήριο στις παρυφές της πόλης και έφερα πίσω στις ανακατεμένες μου σκέψεις τις εικόνες και τους ήχους από εκεί μέσα... τελευταία βγαίνοντας άκουσα το γοερό κλάμα ενός μικρού παιδιού που δεν μπορούσα να δω πίσω από τα τζάμια αμμοβολής στην είσοδο των επειγόντων περιστατικών..
Οι επισκέψεις της τελευταίας εβδομάδας εκεί μέσα για να δω και να βοηθήσω τον πατέρα που για μια ακόμα φορά είναι κάτοικος του χώρου της παθολογικής δεν μπόρεσαν να με κάνουν να ξεχωρίσω αν είναι άσχημο ή ευτύχημα που είναι ξανά εκεί..
Άσχημο γιατί ταλαιπωρείται, μαζί και η μόνιμη και απερίσπαστη συνοδός του η μάνα ή τελικά χαρά γιατί με αυτό τον τρόπο παίρνει παρατάσεις με ανανεώσιμη διάρκεια μέχρι την επόμενη φορά..
Δεν μπόρεσα να το διαχωρίσω αυτό... αλλά κρύωνα βγαίνοντας από εκεί. Ένα γερά παγωμένο αεράκι φρόντιζε απόψε για τον κλιματισμό της περιοχής.
Με τις σκέψεις ανακατεμένες κουβάρι στο μυαλό άναψα ένα τσιγάρο και παρέμεινα εκτεθειμένος στην παγάδα, αγναντεύοντας το τίποτα...
Αφού ευχαριστήθηκα την παγωνιά γύρισα σπίτι υποσχόμενος στον εαυτό μου την επόμενη φορά να μην ξαναπαγώσω, να μην κρυώνω πάλι, όσο κρύο κι αν κάνει... αρκεί να μην ξανακούσω το κλάμα κανενός παιδιού απλά γιατί κανένα παιδί ή ενήλικας δεν θα χρειάζεται αυτούς τους χώρους. Γιατί θα είναι όλοι καλά, μικροί και μεγάλοι...

Ούτε στον εαυτό μου δεν θα κρατήσω λόγο, θα κρυώνω, γιατί το νοσοκομείο θα είναι πάντα γεμάτο και τέτοια εποχή ένα παγωμένο αεράκι θα κλαδεύει όποιον ξεμυτίζει εκεί έξω, και είτε είμαι εκεί είτε όχι, ήχοι από κλάματα παιδιών θα τριγυρνούν στους διαδρόμους....

Ανάθεμά σε παγωμένε αέρα...




Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Επιστολή στον υπουργό από υποψήφιο οπλίτη





"Κύριε υπουργέ Αμυνας,

επιτρέψτε μου να σας εκθέσω το πρόβλημά μου και να σας ζητήσω να τακτοποιήσετε το θέμα μου.

Περιμένω να μου "έρθει το χαρτί" για να παρουσιαστώ στο στρατό.

Είμαι 18 χρονών και έχω παντρευτεί μια χήρα 44 χρονών, η οποία έχει μια κόρη 25 χρονών, την οποία παντρεύτηκε ο πατέρας μου.

Επομένως ο πατέρας μου, αφού παντρεύτηκε την κόρη μου, είναι γαμπρός μου.

Επιπλέον η κόρη μου, αφού είναι σύζυγος του πατέρα μου, έγινε και μητριά μου.

Η γυναίκα μου κι εγώ αποκτήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο ένα γιο. Κατά συνέπεια εκείνος, είναι αδερφός της συζύγου του πατέρα μου και κουνιάδος του πατέρα μου. Είναι όμως και θείος μου, αφού είναι αδερφός της μητριάς μου.

Αρα ο γιος μου είναι θείος μου.

Η σύζυγος του πατέρα μου απέκτησε τα Χριστούγεννα ένα γιο, ο οποίος είναι ταυτόχρονα αδερφός μου, αφού είναι γιος του πατέρα μου, και εγγονός μου, αφού είναι γιος της κόρης της γυναίκας μου.

Τότε εγώ είμαι αδερφός του εγγονού μου και, επειδή ο σύζυγος της μητέρας κάποιου είναι πατέρας του, αυτό έχει ως αποτέλεσμα εγώ να είμαι πατέρας της κόρης της γυναίκας μου και αδερφός του γιου της.

Επομένως είμαι ο παππούς μου.

Δεδομένου αυτού, σας παρακαλώ να με απαλλάξετε, αφού ο νόμος απαγορεύει πατέρας, γιος και εγγονός να υπηρετούν ταυτόχρονα στον στρατό.


Σας ευχαριστώ για την κατανόηση"


πηγή: e-mail








._

._

Εξέχουν από το πάτωμα. (Θα τσακιστεί κανείς και άντε να τον μαζέψεις μετά...)


memories..

memories..