The Light will stay on . . . 11 years after

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Φυσούσε..

Κάνει πολύ κρύο απόψε σκέφτηκα.. έχωσα τα χέρια στο μπουφάν και προχωρούσα φεύγοντας από το νοσοκομείο. Σε λίγο βρισκόμουν πλάι στο αυτοκίνητο, έβαλα το κλειδί στην κλειδαριά και κοντοστάθηκα. Δεν την άνοιξα. Σκεπτόμουν κοιτάζοντας το φωτισμένο κτήριο στις παρυφές της πόλης και έφερα πίσω στις ανακατεμένες μου σκέψεις τις εικόνες και τους ήχους από εκεί μέσα... τελευταία βγαίνοντας άκουσα το γοερό κλάμα ενός μικρού παιδιού που δεν μπορούσα να δω πίσω από τα τζάμια αμμοβολής στην είσοδο των επειγόντων περιστατικών..
Οι επισκέψεις της τελευταίας εβδομάδας εκεί μέσα για να δω και να βοηθήσω τον πατέρα που για μια ακόμα φορά είναι κάτοικος του χώρου της παθολογικής δεν μπόρεσαν να με κάνουν να ξεχωρίσω αν είναι άσχημο ή ευτύχημα που είναι ξανά εκεί..
Άσχημο γιατί ταλαιπωρείται, μαζί και η μόνιμη και απερίσπαστη συνοδός του η μάνα ή τελικά χαρά γιατί με αυτό τον τρόπο παίρνει παρατάσεις με ανανεώσιμη διάρκεια μέχρι την επόμενη φορά..
Δεν μπόρεσα να το διαχωρίσω αυτό... αλλά κρύωνα βγαίνοντας από εκεί. Ένα γερά παγωμένο αεράκι φρόντιζε απόψε για τον κλιματισμό της περιοχής.
Με τις σκέψεις ανακατεμένες κουβάρι στο μυαλό άναψα ένα τσιγάρο και παρέμεινα εκτεθειμένος στην παγάδα, αγναντεύοντας το τίποτα...
Αφού ευχαριστήθηκα την παγωνιά γύρισα σπίτι υποσχόμενος στον εαυτό μου την επόμενη φορά να μην ξαναπαγώσω, να μην κρυώνω πάλι, όσο κρύο κι αν κάνει... αρκεί να μην ξανακούσω το κλάμα κανενός παιδιού απλά γιατί κανένα παιδί ή ενήλικας δεν θα χρειάζεται αυτούς τους χώρους. Γιατί θα είναι όλοι καλά, μικροί και μεγάλοι...

Ούτε στον εαυτό μου δεν θα κρατήσω λόγο, θα κρυώνω, γιατί το νοσοκομείο θα είναι πάντα γεμάτο και τέτοια εποχή ένα παγωμένο αεράκι θα κλαδεύει όποιον ξεμυτίζει εκεί έξω, και είτε είμαι εκεί είτε όχι, ήχοι από κλάματα παιδιών θα τριγυρνούν στους διαδρόμους....

Ανάθεμά σε παγωμένε αέρα...




39 σχόλια:

  1. Τι να πω.
    Συνήθως όταν χάνεσαι έτσι είναι κάτι με τον πατέρα..
    τι να πω ..
    θα θελα να ειμαι εκει να σου πω
    -τσιγαρο?
    και να ακουσω ολα οσα εχεις αναγκη να πεις σε ενα φιλο τετοιες στιγμες..
    να μιλησει η φοβος, η ενοχή για τις στιγμες που απουσίασες ,η ελπίδα..

    ναι θα υπαρχει πάντα ένας παγωμένος αέρας να παγώνει τις ψυχές μας έξω απο αυτα τα κτίρια..

    δεν πειράζει φίλε μου
    -άλλωστε ξέρεις ποιες ψυχές μπορούν να νιώθουν τις αυξομοιώσεις?
    -αυτές που ακόμα νοιώθουν ανθρωπινα συναισθήματα και έχουν ποιότητα.
    Διότι έχει και κάτι άλλες ππου ενω δείχνουν ζωντανές..

    -είναι χαμένες για πάντα !

    ελα παρε τσιγαρο!!!

    -"ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ", έτσι δεν έλεγε η μπάντα σε κεινη την κουζίνα?:)
    -σε φιλω πολυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σας καταλαβαίνω. Όλοι καταλαβαίνουμε.

    Εύχομαι το καλύτερο δυνατό, κι εσείς λίγο πιο δυνατός από την παραδοχή της αδυναμίας σας..

    Πολλά φιλιά
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απορία ψάλτου βηξ...
    (Πράγματι κάνει κρύο πέριξ αυτών των κτηρίων,ακόμη και κατά τα κυνικά καύματα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εύχομαι να είναι περαστική κι η ασθένεια του πατέρα και το ανεθαματισμένο αεράκι :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να αφήσω εδώ ένα τσιγάρο, όχι αυτό πρέπει να κοπεί.
    Θα αφήσω ένα ζεστό χέρι και ένα χαμόγελο για καλή δύναμη σε ό,τι έρχεται.
    Όλοι έχουμε νιώσει τέτοιο παγωμένο αεράκι.
    Καλή δύναμη σε σένα και στη μάννα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μεγαλώνοντας είναι αναπόφευκτο να ζήσουμε τέτοιες στιγμές. Ό,τι κι αν ζούμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε είναι πολύτιμο διότι είναι αυτό που τελικά μας μένει. Αγαπήστε τους όσο πιο πολύ μπορείτε και είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Eίδατε μερικές φορές πόση παγωνιά κάνει εκεί μέσα? Μέσα...στο βάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δυστυχώς πάντα μα πάντα ο αέρας σε αυτό το χωρο και έξω απ αυτον τα παγώνει όλα.

    Πολλές φορές τα κομματιάζει,τα σαρώνει.

    Περαστικός να είσαι την επόμενη φορά απ εκεί
    και εύχομαι τα καλύτερα για τον πατέρα.
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Περαστικά στον πατέρα σας. Και κουράγιο στην μητέρα σας.

    (δεν έχω χειρότερο από τις παιδικές ψυχούλες που κλαίνε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οι άνθρωποι είναι πλάσματα ζυμωμένα με τούς ίδιους τους πόνους τους...
    Αλλιώς, δεν θά'ταν άνθρωποι...
    Θά΄ταν μηχανές...
    Γι' αυτό, κρυώνει το κορμί, όταν πονάει η ψυχή...
    Εύχομαι...
    Οτι είναι καλύτερο για όλους σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θέλω να γράψω κάτι το οποίο θα λειτουργήσει ως καρώ κουβερτούλα, αλλά ποτέ μου δεν τα κατάφερνα μ' αυτά...

    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αχ μωρέ αυτός ο αέρας....

    ((( )))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Έτσι είναι η "μοναξιά"...παγωμένη, μα γι αυτό μας κρατά και ζωντανούς...

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καμιά φορά κάνει καλό το κύρο αεράκι φίλε μου. Τι να πω. Εύχομαι ό,τι καλύτερο. Δύσκολοι καιροί για όλους. Τα φιλιά μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. αυτό το αεράκι έφερε κι αλλαγές βλέπω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. # Talisker
    Να μην τίποτα άλλο, με κάλυψες..

    (Έτσι έλεγε, θυμάσαι;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. # aura

    Να είστε καλά, σας ευχαριστώ, αν και η επίγνωση των ορίων μας μάλλον είναι απαραίτητη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. # Σελιτσάνος

    Είναι ξεχωριστοί τόποι τα νοσοκομεία... ξεχωριστές είναι και οι "θερμοκρασίες" ανεξάρτητες ακόμα και από την εποχή, ακόμα και από άνθρωπο σε άνθρωπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. # annanas

    Τα 76 του χρόνια δεν θα δικαιολογούσαν την σχετικά συχνή εισαγωγή σε νοσοκομείο, αλλά την δικαιολογεί απόλυτα η σωρεία των προβλημάτων και η αδυναμία στη συνέχεια να αντιμετωπισθούν με ακρίβεια και επιτυχία αφού η θεραπεία του ενός διαταράσσει την ήδη προβληματική αλυσίδα με αποτέλεσμα την αποδιοργανώνει τα υπόλοιπα...
    Ως εκ τούτου δεν προβλέπεται δραματική αλλαγή των καιρικών συνθηκών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. # aKanonisti

    Εσύ έχεις κανέναν σε νοσοκομείο;

    :-)

    (Αστειεύομαι..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. # Thalassenia

    Σας ευχαριστώ πολύ, σίγουρα όλοι ξέρουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. # Θεία Θ

    Εμείς οι επαρχιώτες εν τω μεταξύ έχουμε ακόμη ισχυρούς δεσμούς με τους γονείς ακόμα και στη "δύσκολη" ηλικία τους, οπότε όλα αυτά είναι αναπόφευκτα. Στις μεγαλουπόλεις τα γηροκομεία κάνουν χρυσές δουλειές, εδώ όχι. Ευτυχώς.
    Σας ευχαριστώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. # Αβαδιστη

    Την εξωτερική την παλεύει κανείς με περισσότερα ρούχα, για την εσωτερική όμως... δεν υπάρχει ένδυμα για να βοηθήσει..

    Έχετε δίκιο, άρα ξέρετε κι εσείς τι κάνει στο ...βάθος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. # katrine

    Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.
    Υγεία για όλο τον κόσμο, δεν υπάρχει πολυτιμότερο αγαθό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. # mamma

    Σε ευχαριστώ, ναι, έχεις δίκιο δεν υπάρχει χειρότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. # βιολιστης στη στεγη

    Μάλλον αύριο θα φύγουμε από εκεί μέσα, να ησυχάσουμε, για όσο έστω...

    Ευχαριστώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. # Negma

    Και η παρουσία, έστω χωρίς λόγια, έχει το ίδιο αποτέλεσμα, μην ανησυχείτε.

    Σας ευχαριστώ.

    Καλημέρα σας :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. # kihli

    Πως φαίνεται ότι γνωρίζετε την ψύχρα του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. # Μαρια Νικολαου

    Έτσι είναι, χαίρομαι που σας είδα εδώ.

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. # kwlogria

    Την έχουμε γενικά βάψει, ο καθένας για τους δικούς στου λόγους αυτό τον καιρό. Ας ελπίσουμε τουλάχιστο πως ρόδα είναι και γυρίζει...

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Στον επόμενο αέρα ίσως είναι καλό να βγάλουμε το σακάκι.
    Αυτό λέγεται "εξισορροπιση θερμοκρασιών" (εξωτερικής με εσωτερικής δηλαδή).
    Περαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. # solomantzaros

    Λέτε να λειτουργεί και εδώ η αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ti egine me to blog toy kollitoy soy?
    To ekleise...?!?!

    GCTMT

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ, με την ησυχία σας..

._

._

Εξέχουν από το πάτωμα. (Θα τσακιστεί κανείς και άντε να τον μαζέψεις μετά...)


memories..

memories..