Θαλασσόσπιτο

Φέτος το καλοκαίρι δεν έχει διακοπές.

Όχι με τον γνωστό πατροπαράδοτο τρόπο τουλάχιστον. Προγραμμάτισε από πρίν (αρκετά για να προσπαθήσεις να κάνεις καλή επιλογή), μάζεψε όσα χρήματα -νομίζεις- ότι χρειάζονται, μάζεψε ένα βουνό πράγματα, (πάντα εν τω μεταξύ αναρωτιόμουν που στο καλό χωράνε ΟΟΟΟΟΛΑΑ αυτά αφού δεν έχω φορτηγό, ούτε πούλμαν).

Ένα επιβατικό με φορτωμένα τα 5 μέλη της οικογένειας (συμπεριλαμβάνεται και ο υπογράφων) με τα σχετικά των παιδιών. Όποιος έχει παιδιά καταλαβαίνει τι εννοώ, όλοι οι υπόλοιποι υποθέτουν.

Δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσουμε ένα σπίτι με δυο μόλις δωμάτια και ένα wc που μπαίνεις και βγαίνεις  χωρίς περιστροφές. Ούτε η σκέψη σου δεν χωράει εκτός από εσένα.

Με λίγα (σχετικά) λεφτά και λίγα λίγα.

Αν δεν είχα τα παιδιά δεν θα το σκεπτόμουν κάν. Δεν θα ήθελα ούτε να σκεφτώ ένα κόστος ακόμη και μάλιστα όχι και μικρό. Έλα όμως που δεν προβλέπεται ούτε για τα επόμενα χρόνια έξοδος από την κούρνια μας... με τα πολλά στη φυλακή και με τα λίγα μέσα. 

Το πήραμε. (Ελπίζω να μην μας πάρει κι αυτό μέχρι να το πληρώσουμε...).

Σε μια περιοχή που δεν λέει τίποτα από καμιά άποψη. Δεν είναι τουριστικό μέρος, μάλιστα μια μικρή πόλη που είναι μέρος της η παραλία της εν λόγω οικίας μου προκαλούσε πάντα όποτε περνούσα ένα βαθύ αίσθημα θλίψης. 

Τι τα θες όμως... αν δεν ήταν και έτσι το σπίτι θα έκανε ένα σκασμό (μπορεί και δυο) λεφτά και δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να δούμε θάλασσας χρώμα.

 Άντε και το πήραμε, έβαλα το χεράκι μου (και το δυο δηλαδή) και έφτιαξα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά, το σουλουπώσαμε και με χρώμα, αγοράσαμε κρεβάτια και τα συναφή και πριν μια εβδομάδα μετακομίσαμε για το καλοκαίρι εδώ. Ναι από το θαλασσόσπιτο σας γράφω.

Δεν έχω σταματήσει να δουλεύω ακόμη, οπότε ολόκληρη την ημέρα λείπω και το βράδυ μαζεύομαι και αράζω στην βεράντα. Η οποία βεράντα είναι σχεδόν όσο είναι ολόκληρο το σπίτι. Ευτυχώς.

Δεν σας είπα μια σημαντική λεπτομέρεια.

Σκόπιμα.

Το σπίτι απέχει από το κύμα ...30 μέτρα, μπορεί και 25, δεν το μέτρησα, το υπολογίζω. Όλη τη νύχτα ακούς τον παφλασμό των κυμάτων και χάνεσαι...

Αυτό το καλοκαίρι θα ευχαριστηθώ τον αγαπημένο μου ήχο. Της θάλασσας... 

Αν μη τι άλλο θα αρκεστώ σε αυτό. Δεν συζητώ για το ηλιοβασίλεμα... Μαγεία.

Απέναντι, φαίνονται Κεφαλλονιά και Ιθάκη. Ελάχιστα και η Ζάκυνθος.

Νομίζω πως πρώτη φορά στη ζωή μου θα χαρώ διακοπές, με την έννοια του να χαρώ τη θάλασσα.

Μάλιστα χωρίς περιορισμό ημερών. Αυτό κι αν είναι η καλύτερη προϋπόθεση. Τι κι αν δουλεύω όλη την εβδομάδα; Τα βράδια είναι μαγικά. Τα παιδιά είναι ήδη κατράμι από το μαύρισμα, μπάνιο το πρωί, μπάνιο το απόγευμα. Χαίρονται όσο καμιά άλλη φορά. Δεν έχουμε και θέμα ιδιαίτερο με την άμμο, όλα καλά. 

Μια βασική μου ενασχόληση και πόρος για την οικονομία της οικογένειας, σχετίζεται με το διαδίκτυο. Απαραίτητη λοιπόν συνθήκη ήταν η σύνδεση με αυτό. Περιττό να σας αναφέρω πως dsl δεν υπάρχει για την περιοχή (λόγω απόστασης) ούτε στα πιο τρελά όνειρα για τα 8.534 χρόνια που έπονται. Μετά βλέπουμε... οπότε τι γίνεται; Βρήκα λύση και σε αυτό, έστησα δυο ασύρματα στα 10 χιλιόμετρα και μοιράζομαι μια 24άρα (σύνδεση, μην πάει το μυαλό σας άλλου) με έναν φίλο και μπορώ και να δουλεύω άνετα με το λάπτοπ και από εδώ. 

Με λυμένα τα βασικά προβλήματα, σχετικά άνετη διαβίωση, ΙΝΤΕΡΝΕΤ, κύμα σε λίγα μόλις μέτρα, κανένα εμπόδιο μπροστά, αέρα δροσιάς ακόμα και τις καυτές ώρες του μεσημεριού, βεράντα και τα παιδιά να κοιμούνται βρήκα ώρα και να σας τα γράψω.

Θα μου πείτε γιατί μας τα λες; 

Θα σας πω και γιατί.

Μοιράστηκα εδώ μέσα μαζί σας πολλές από τις μαύρες μου. 

Ε, για μια φορά ας μοιραστώ μαζί σας και μια μου άσπρη.

Εύχομαι να βρει καθένας και καθεμιά σας αυτό που θέλει για το φετινό καλοκαίρι. Της δυσκολίας και της δυσχέρειας για όλους μας. Πολλά ακούγονται, περισσότερα γίνονται, ελάχιστα μας λένε. 

Δεν θα πεθάνουμε όμως κιόλας. Όχι πριν την ώρα μας. Δεν θα τους κάνουμε και τη χάρη να τους απαλλάξουμε από την παρουσία μας. Ανέκαθεν αυτό που μας χαρακτήριζε σαν λαό ήταν η ικανότητα να περνάμε (όσο μπορούσαμε) καλά, όσο και όπως το ορίζει ο καθένας μας. Μπορεί να το παραξηλώναμε, δεν έχω λόγους να αμφιβάλω αλλά δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μας να τα βάφουμε μαύρα. Ακόμα κι όταν στ' αλήθεια είναι.

Θα στριμωχτούμε κι άλλο, θα περάσουμε δύσκολα αλλά θα επιβιώσουμε και θα προσπαθήσουμε τουλάχιστον τα παιδιά μας να περνάνε καλύτερα από εμάς.

Καλό καλοκαίρι.

foto: Simon's Aber Sunset