The Light will stay on . . . 11 years after

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ξημέρωμα ή η απώλεια της νύχτας

Μια ακόμα ανατολή ετοιμάζεται για την επίσημη πρεμιέρα της. 

Περιμένω να την αντικρίσω δειλή και λίγο αργότερα μεγαλόπρεπη να υποτάσσει το σκοτάδι  που εγκαταλείπει τον άνισο αγώνα του. 

Σημεία του μυαλού και όχι των καιρών, με την ανάσα μου μπλεγμένη με καπνό και άφθονο Gordon's να πλημμυρίζει τον ουρανίσκο.

Πόσα πολλά μπορεί τελικά να πάρει μαζί της η νύχτα φεύγοντας ή ακόμα καλύτερα πόσα μπορεί να αφήσει…

Αρχίζει να χαράζει, η ωραιότερη στιγμή της ημέρας απέναντι σε μια απίστευτα γαλήνια θάλασσα...





καλημέρα σας.

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Talking Heads


Σίγουρα υπάρχουν εσωτερικά άλυτα ζητήματα που με καταδυναστεύουν. Το μεγαλύτερο μέρος  αυτών δεν θα επιλυθούν. Απλά. Ποτέ. Είναι σαν να ξέρεις ότι ο δικός σου γόρδιος δεσμός πλάστηκε από σχοινί που με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε σε μέταλλο, που πάνω του με ηλεκτροσυγκόλληση κόλλησαν ένα κιβώτιο ηλεκτρόδια. Όσο και να το παλέψεις είναι πιο σίγουρο κι από το θάνατο δεν θα κάνεις ποτέ σου τίποτα. 
Αφού ανασκόπησα τα σημαντικότερα επί, κι εγώ, πλέον δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό χιλιάδων της επανάληψης, έπαψα να το αντιπαλεύω. Χαρίζω λοιπόν τα επινίκια στα για πολύ δυνατούς λύτες δικά μου, ατομικά προβλήματα και τα ταξινομώ στις άλυτες υποθέσεις των περιπτώσεων που συγκλόνισαν κάτι. Εν προκειμένω εμένα. 
Με τον επιλογέα των ταχυτήτων στο νεκρό... και ένα κινητήρα που όπου να' ναι θα ξεμείνει από καύσιμα ανοίγω την πόρτα και εγκαταλείπω το όχημα. Αν ποτέ επιστρέψω και είναι ακόμα εκεί και έχω ένα μπιτόνι στις αποσκευές μου θα επιχειρήσω ίσως να το οδηγήσω όπως παλιότερα..

Η φωτογραφία είναι η αξονική του εγκεφάλου μου, καταφανώς αποδεικνύεται και επιστημονικά η ύπαρξη τουλάχιστον δυο στο εσωτερικό όπως ευκόλως αντιλαμβάνεστε.

Βλέποντας όμως το τι ακριβώς συμβαίνει τριγύρω, ομολογώ πως αισθάνομαι συντετριμμένος και βαθιά απογοητευμένος. 
Τολμάς! μου είπα σχεδόν εξαγριωμένος να θέτεις εαυτόν υπό δυσμένεια όταν δίπλα από εσένα πλανώνται τόσα σοβαρά, αληθινά προβλήματα σαν αυτά που ενδεικτικά θα σου θέσω παρακάτω;;;;

Τι να μου πω... δεν έβρισκα λόγια... δεν ήξερα και περί τίνος πρόκειται... ήταν δύσκολη η θέση μου... καταλαβαίνετε έτσι;...

Πριν προλάβω να μου ψελλίσω κάν λέξη, με αρχίζω με ένα ύφος συμπάθειας και κατανόησης, έτσι, όπως όταν προσπαθείς να πείσεις τον παππού ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρει το χάπι της πίεσης και ότι δεν ήταν ακριβώς μαλάκας ο γιατρός που το επέβαλε. Καταλαβαίνετε τι εννοώ έτσι;

Λοιπόν γύρω σου, άρχισα, κραδαίνουν απειλητικά τα σπαθιά τους πολύ βαρύτερα και χειρότερα προβλήματα!

Πω-πω! Προβλήματα με σπαθιά! Τι κάνει η επιστήμη σκέφτηκα δειλά,μα τόση εξέλιξη δίπλα μου και δεν κατάλαβα κάτι;;; Και εντάξει, βαριά τα σπαθιά και τα προβλήματα, ένα ελαφρύτερο μέταλλο; ένας καλός διατροφολόγος βρε αδερφέ;;; Τίποτα;;;;

Για πές! Απάντησα ξεπερνώντας τον πρώτο μου φόβο και ανασήκωσα το ένα μου βλέφαρο, για να δηλώσω την έναρξη της απόκτησης της προσοχής μου στο άκουσμα της συνέχειας.

Έχεις ακουστά για την επιρροή της πολιτιστικής αποξένωσης στην ζωή της πεταλούδας του Αμαζονίου;

'Εμεινα μαλάκας. Με αποτέλεσμα να ανασηκώσω και το άλλο βλέφαρο. Όχι ρε πούστη, συμβαίνει και αυτό και δεν το αντελήφθην;-; 
Ένα μικρό, ασήμαντο, αίσθημα ντροπής έσκασε μύτη από κάπου αλλά δεν πρόσεξα από που ακριβώς, καθότι ήμουν πολύ απασχολημένος. Ως γνωστόν, σε τέτοιες περιπτώσεις παρουσιάζω κινητικότητα τοίχου. Ακόμα και η ντροπή μου λειτούργησε αυτοβούλως. Τις άλλες φορές όταν την είχα ανάγκη, μόνο με fax μου έκανε τη χάρη να εμφανιστεί. 

Την εγκαθίδρυση της Δημοκρατικής Αντασφάλειας στην γονιδιακή αλυσίδα του πιγκουίνου;

Δίς μαλάκας. Αυτή η επανάληψη κατάστασης άρχισε να με κουράζει. Μιας και δεν επιτρέπω όμως την επίδειξη συναισθημάτων καταγεγραμμένη σε σελίδα Α4 ούτε και στον ίδιο μου τον εαυτό, ίσως αυτή και να είναι μια από τις πιο παλιές αιτίες του μίσους μεταξύ μας, έκανα το αυτονόητο. Το μαλάκα.Ήταν η πιο έξυπνη κίνηση που μπορούσα να κάνω, άσε που δεν χρειάστηκε και προσπάθεια.

Την ορμονική διαταραχή της σαγιονάρας σε συνθήκες υγρασίας σε συνάρτηση με την διάθλαση του ηλιακού φωτός στη μαγιονέζα σε κοντό βαζάκι και ριγέ ετικέτα;

Τρίς... Σοκαρίστηκα. Αυτή η αμυδρή αίσθησης ντροπής που γιγαντώθηκε δίπλα μου, αν ήταν μέσα μου θα είχαμε πρόβλημα, με άφησε σχεδόν άφωνο. Αν με άφηνε και άγραπτο, το πόστ θα τελείωνε απότομα εδώ. Δεν είναι σκέφτηκα μεγαλόφωνα δυνατό να συμβαίνουν όλα τούτα και να μην μπορώ να λάβω θέση, να δώσω μιαν απάντηση. Και σημειωτέον με κολλούσε στον τοίχο αυτός.. Η ώρα ευτυχώς έχει περάσει. Είναι από τις στιγμές που λές: "Δεν ξεχνώ ποτέ πρόσωπα. Ευχαρίστως όμως για εσένα θα κάνω μια εξαίρεση.." Τον πάω για ύπνο μπας και το βουλώσει επιτέλους και ησυχάσω.

Σκάσε, πάμε.

Υ.Γ.: Έτσι, απλά για να βλέπει ποιός έχει το πάνω χέρι.
Υ.Γ.1: Αφού δεν έχετε όλοι την ευτυχία να με γνωρίζετε προσωπικά, διευκρινίζω πως είμαι ο αριστερά στην φωτογραφία. Ο όμορφος.

  



Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Run to you









Παρατηρώντας την δύση του ήλιου - κι απόψε - διαπίστωσα την απώλεια μιας περίπου  ώρας λιγότερο από το μερτικό της ημέρας. Το καλοκαίρι την κάνει με ελαφρά, οι θερμοκρασίες παραμένουν και καλά για το κλού των ημερών και την συνέπεια της φύσης κατά την εποχή.

Πάει κι αυτό αν και θεωρητικά έχουμε περίπου 20 χαλαρές μέρες.

Ουσιαστικά το καλοκαίρι και φέτος λαβαίνει τέλος. Μας ευχαριστεί που και αυτή τη χρονιά είμαστε συνεπείς μαζί του και ψάχνει το μαντήλι που θα μας κουνήσει.

Σε ένα ορυμαγδό σκέψεων έκανα πολλές είναι η αλήθεια από νωρίς -πολύ νωρίς λέμε- χάθηκα με τη βοήθεια ενός compilation που δημιούργησα σήμερα και θα το μοιραστώ μαζί σας.
Ευτυχώς που ο συνδυασμός της εικόνας από πάνω -είναι αυτό που βλέπω από το θαλασσόσπιτο - και της μουσικής είναι απίστευτος...
Μένει το σώμα έκδηλος παρατηρητής αλλά εσύ δεν είσαι εκεί, έχεις φύγει μακριά... αφού θα έφευγες εσύ εγώ θα έμενα;
Έτσι χάνομαι μέρες τώρα και κυρίως νύχτες.
Δεν θέλω να σας κάνω να ζηλέψετε αλλά είναι από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου που αισθάνομαι τυχερός. Και σήμερα έτσι ένιωθα. Τυχερός. Περιτριγυρισμένος από τα αγγελούδια μου αλλά και την θάλασσα ακριβώς μπροστά, ακουστικά, μπύρα, καφέ και για λίγες ώρες είναι όλα μαγικά.

Θα με συγχωρήσετε αλλά θα συνεχίσω για ένα διωράκι την ακρόασή μου, έχει δουλειά κανονικά αύριο... δηλαδή το πρωΐ...

Καλή συνέχεια σε ότι κάνετε όπου κι αν είστε, καλά να περνάτε. Όλοι.






Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Όσο με παρατηρώ..




Δεν είμαι και πολύ σίγουρος... αλλά προσέχοντας τις λεπτομέρειες πολύ σύγχρονο και νεανικό με βρίσκω (εσωτερικά) δεν νομίζετε κι εσείς;


._

._

Εξέχουν από το πάτωμα. (Θα τσακιστεί κανείς και άντε να τον μαζέψεις μετά...)


memories..

memories..