Θυμάσαι;

Θέλω να σου πω δυο κουβέντες.

Λές πως το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου..

Δεν πάει καλά ότι πέρασε και αγκάλιασε τις σκέψεις στο μυαλό σου..

Και φταίει το σύμπαν. 

Μπορεί. 

Η έκφραση είναι γενική, φταίνε όλα όσα περιβάλλονται από αυτό, άπαντα. 

Άρα, ότι κι αν αλήθεια φταίει είναι χωμένο στα σκοτεινά κλειστά παραθυρόφυλλα του σύμπαντος...

Ναί.

Μόνο που το σύμπαν έφταιγε κι όταν φίλαγες τόσο παθιασμένα που κόντεψες να χωθείς στο ξένο σώμα. 

Θυμάσαι;

Έφταιγε όταν γελούσες δυνατά και ένοιωσες μια νέα αίσθηση. Δεν ήξερες ότι υπήρχε μέχρι τότε. Γαλήνη.

Θυμάσαι;

Έφταιγε όταν έκλαψες από ευτυχία...

Θυμάσαι;

Έφταιγε όταν κράτησες το πρώτο σου παιδί στα χέρια σου..

Θυμάσαι;

Έφταιγε σε τόσα όσα έζησες, με γέλια ή με κλάματα, για γέλια ή για κλάματα.

Και δεν θυμάσαι...

Εμένα δεν με νοιάζει. 

Δεν υπάγομαι σε αυτή την κατηγορία.

Ξέρεις γιατί; 

Το σύμπαν δεν θυμάται ότι υπάρχω και δεν γνωρίζω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω γι αυτό.

Εσύ κοίτα να δεις τι θα κάνεις.