Ήταν χειμώνας, νύχτα.

Το κρύο διαπεραστικό, δεν ήταν εύκολο να μείνεις πάνω από μισή ώρα έξω, χωρίς να παγώσεις εντελώς.

Ήταν από εκείνες τις νύχτες που αναζητά κανείς τη ζέστη σαν δαιμονισμένος, χώνει τα χέρια του στις τσέπες προσπαθώντας να τα ζεστάνει... μάταια... είναι ανυπόφορο το κρύο...

Εκείνος περπατούσε, μόνος. Ψυχή ζωντανή πουθενά τριγύρω.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.


Δεν σταματούσε πουθενά, μόνο περπατούσε ασταμάτητα. Ήξερε καλά πως αν σταματούσε να ξαποστάσει θα πάγωνε περισσότερο και θα του ήταν πιό δύσκολο να περπατήσει ξανά αποκαμωμένος.


Δεν πάνε δυό ώρες που νύχτωσε και αυτή η παγωνιά απόψε... καιρό είχε να νοιώσει τόσο κρύο.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.

Τα ρούχα που φορούσε δεν ήταν και τα ενδεδειγμένα... ένα ελαφρύ σακκάκι, μόνο ένα πουκάμισο από μέσα τι να κάνει... είχε σηκώσει το γιακά του είχε χώσει το λαιμό του μέσα όσο μπορούσε αλλά δεν έκανε και πολλά.

Δε βαριέσαι, σκέφτηκε, η πρώτη ή η τελευταία βραδιά θα είναι που περπατώ στο κρύο;
Με το κεφάλι σκυφτό, προχωρούσε χαμένος στην παγωνιά του.

Ακούγονταν μόνο τα βήματα στο δρόμο και η ανάσα του που αγκομαχούσε από τον παρατεταμένο ποδαρόδρομο.

Δεν ήθελε να το σκέφτεται ακόμη, άλλωστε είχε ώρες μέχρι να ξημερώσει, είχε όλο το χρόνο μπροστά του... το μοναδικό του πρόβλημα για τώρα. Για χθές. Για πάντα.

Τη μοναξιά του. Εκείνη που κουβαλά πάντα κανείς κοντά του.
Είναι η βδέλα που όταν κολλήσει πάνω του δεν μπορεί να την βγάλει απ' τη μιζέρια της. Δε μπορεί, γιατί δεν ξέρει που κρύφτηκε, που χώθηκε και του ρουφά τη ζωή από μέσα του.
Μια άτσαλη διάθεση νευρώνων, κι άντε να βρείς τι έγινε.

Απόψε, θα περπατούσε τόσο, μέχρι εκείνη η άτιμη, η μοναξιά του, να μην αντέχει άλλο. Να γκρεμιστεί στο δρόμο, να βαρεθεί να τον ακολουθεί...

Έτσι νομίζει πως θα γίνει, τις νύχτες βγαίνει και περπατά.

Ελπίζοντας.

Να μείνει μόνος.

Χωρίς τη μοναξιά του.





Αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ.
Ούτε οι παγωμένες νύχτες υπάρχουν.
Αν αγαπάς και σ΄ αγαπούν.