Μαύρη Τρύπα

Επιλογώντας

Δεν υπάρχει διάθεση για τίποτα και όση λίγη είχα φυλαγμένη σε μια ακρούλα κάπου μέσα μου πέθανε από ασιτία. Βλέπεις ακόμα και την κρυμμένη διάθεση πρέπει να τη συντηρείς αλλιώς πεθαίνει και χαζεύεις το κουφάρι της μόνος σου όταν βρωμίσει ..

Με ένα ακόμη θάνατο αγαπημένου προσώπου στην οικογένεια πρίν λίγες μέρες δεν υπάρχουν και πολλά να πεί κανείς. Ακόμη λιγότερα είναι εκείνα που θέλεις να κάνεις.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα της απώλειας, υπάρχουν άνθρωποι που ξεπερνούν σε βάθος χρόνου, λιγότερο ή περισσότερο τον πόνο της.

Εγώ πάλι όχι.

Αν και δεν φημίζομαι για την μνήμη μου πια, εκείνα που με πόνεσαν διατηρούν ακέραιες τις δυνάμεις τους χρόνια τώρα και τα θυμάμαι. Όλα. Με κάθε λεπτομέρεια. Αυτά δεν χρειάζονται μνημονικό, σκάβουν δικές τους διαδρομές και σκοντάφτεις πάνω τους μέχρι να πεθάνεις. Το φευγιό ανθρώπων είναι η κατακλείδα της ζωής, το φυσικό επακόλουθο. Ο μόνος σίγουρος δρόμος που δεν επιδέχεται αποκλίσεις και πιστώσεις χρόνου όταν έλθει η σειρά του.
Μέσα σε ένα καλοκαίρι που πέρασε σαν μια εβδομάδα, ίσως το πιο μικρό καλοκαίρι που θυμάμαι.

Μέσα πια σε ένα Σεπτέμβρη που φαντάζει προοίμιο ενός δύσκολου χειμώνα. 


Οι άνθρωποι από τη φύση τους δείχνουν την δύναμη και την ικανότητά τους στα δύσκολα. Εκεί φαίνεται η διαφορά. Στα δύσκολα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι όμως. Δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές. Μερικοί είμαστε ας πούμε, πιο συναισθηματικοί, πιο ελαστικοί στην πρόσκρουση με τις ζημιές σε κάθε καινούρια μετωπική να αθροίζονται συστηματικά. Ελπίζουμε μόνο στην άσχημη πια εξωτερική μας εικόνα όταν έχουμε παραμορφωθεί πολύ και δεν γίνεται να πάθουμε και πολλά περισσότερα. Τότε το κουβάρι μας είναι ικανό να αντέξει και να διαλύσει ακόμη ότι πέσει πάνω του. Οι άσχημες γωνίες μας κόβουν πια όταν χρειαστεί. Μόνο που τότε είναι σχεδόν αργά. Δεν θέλουμε ούτε εμείς να δούμε τα χάλια μας. Πόσο μάλλον οι άλλοι.
Αυτός είναι και ο λόγος που εγκατέλειψα ακυβέρνητο για μήνες το σκάφος τούτο. 
Οι γωνίες μου είναι κοφτερές και η μάζα μου δυσπρόσιτη.  


Ακόμα και όταν αγκαλιάζω μπορεί να τραυματίσω ότι αγαπάω. Και δεν θέλω. 


Καλό φθινόπωρο σε όσους απέμειναν τριγύρω.   

   Οι φωτογραφίες από εδώ