2008 ------> 2009

Τέλος εποχής του 2008.
Με την ελπίδα το 2009 να είναι καλύτερο του προκατόχου του, αναμένω την άφιξή του...

Ας έχουμε όλοι/-ες υγεία, τα υπόλοιπα έπονται, δρόμοι απλώνονται ξανά. Υπόθεση εργασίας, θα είναι καλύτερα. Μακάρι. Ποιός δεν το θέλει να είναι καλύτερα;;

Θα τα ξαναπούμε ...του χρόνου...

Απώλεια αγαπημένου ανθρώπου και νέου, με τις προηγούμενες γιορτές στα νοσοκομεία και την πίκρα, περιμένοντας το χειρότερο που δεν άργησε πολύ να έλθει...

Δεν κάνω απολογισμό, βαριά αρνητικά τα πρόσημα.

Θέλω, όπως όλοι, να πιστεύω πως θα είναι αλλιώς αυτό το χρόνο.

Μέχρι τότε, που θα τα ξαναπούμε, εσύ που το διαβάζεις, φεύγοντας πάρε μαζί σου την ειλικρινή μου επιθυμία να πάνε όλα όπως τα θέλεις και σχεδιάζεις.

Όλα καλά, για όλους.

Κι αν περνά κάποιος/-α μια δυσκολία, "και αυτό θα περάσει", να ξέρει...

Τα ταξίδια μας συνεχίζονται...

Πόσες στάλες ακόμη;

Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες στ' αλήθεια στάλες θέλει για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Λίγες σταλίτσες πάντως φαίνεται πως δε θα είναι αρκετές. Αυτή την αίσθηση αποκομίζω από τον αέρα... που ανασαίνω..
Δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω επακριβώς τι άλλο πρέπει να μας συμβεί για να αντιδράσουμε. Τι άλλο πρέπει να μας κάνουν για να καταλάβουν εκείνοι κι εμείς ότι δεν πάει άλλο. Τέρμα. Σημειώνεται οσονούπω τέλος διαδρομής. Σε όλα τα επίπεδα. Γενικότερα και ειδικότερα.

Βαρέθηκα να παρατηρώ το υποτιθέμενο κράτος μας να σφάζει με κάθε τρόπο τα παιδιά του. Να ισχύει αποκλειστικά και μόνο, πως 10-15 άνθρωποι, σε όλη τη χώρα μαζεύουν το χρήμα που εμείς καλούμαστε να συμπληρώνουμε εσαεί. Να υπόσχεται ο αρμόδιος, και καλά, για τα οικονομικά της χώρας, πάγωμα των φόρων. Ναι, υποσχέθηκε, δε σημαίνει πως θα το έκανε κιόλας... Αντίθετα δε, μας έσκισε με την άνεση της συνάφειας παλιότερα που ονομάστηκε περαίωση τώρα... είχε εξαγγείλει ο υποψήφιος τότε πρωθυπουργός την κατάργηση του ΣΔΟΕ. Όταν έγινε κυβέρνηση όντως καταργήθηκε αυτή η υπηρεσία... αφού άλλαξε.... όνομα!
Συνέχισε την καθοδική πορεία της χώρας, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους... μπράβο! Μεγάλο κατόρθωμα!
Θα μου πει κανείς "περίμενες να γίνει κάτι άλλο;"
Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα... ήλπιζα όμως στο θαύμα. Θαύματα ως γνωστόν δε γίνονται εύκολα, οπότε...

Παρά ταύτα, σε προηγούμενα χρόνια ντροπιάστηκα σαν Έλληνας, όπως με την περίπτωση Οτσαλάν. Τον δώσαμε κανονικά... θυμάμαι εκείνη την ημέρα, πόσο αηδιασμένος και ντροπιασμένος αισθανόμουν...
Το ίδιο ντροπή και αηδία νιώθω και τώρα. Δεν θέλω αυτά τα γαϊδούρια με σαμάρι να ομιλούν για λογαριασμό μου... δεν με εκφράζουν σε τίποτα, δεν ανήκω στις ιδέες που αντιπροσωπεύουν..
Τους βαρέθηκα, τους σιχάθηκα. Αν παρ ελπίδα σήκωναν ανάστημα τώρα με το Παλαιστινιακό, θα δικαιολογούσα το ότι φοράνε παντελόνια, αλλά μάταια... για μια ακόμα φορά, λάθος γκαρνταρόμπα χρησιμοποιούν...
Παλιά, δυο λέξεις όπως Φιλότιμο και Μπέσα, είχαν αξία ανυπολόγιστη. Οι "μάγκες" δεν μετριόντουσαν με τα λεφτά και τα αυτοκίνητα... όποιος λειτουργούσε με βάση μόνο αυτές τις δυο λέξεις ήταν αυτός που μετρούσε παντού... που όμως να βρεις "μάγκα" που να βοηθήσει την κατάσταση εδώ που έφτασε.

Γιατί μόνο "μάγκες" θα μπορούσαν να αλλάξουν κάτι για το μέλλον, με τη μόνη διαφορά ότι δεν υπάρχουν πια..

Χάθηκε ο προσανατολισμός μας σαν Έθνος, χάθηκαν οι αξίες και τα ιδανικά μας.
Ο Κίσσινγκερ το 1973 σε συνέντευξη του στον αμερικανικό τύπο είχε πει πως "οι τρομοκρατικές απόψεις των Ελλήνων με ένα τρόπο μπορούν να εξαλειφθούν, αν αλλοτριωθεί η Θρησκεία, η Πατρίδα και η Οικογένεια μαζί με τον πολιτισμό τους". Βρείτε ένα απ' αυτά που μας έχει μείνει ακόμα...

Λυπάμαι και ντρέπομαι που είναι έτσι οι Έλληνες σήμερα.... κι είμαι αναγκασμένος να ζώ σε αυτή την καταραμένη χώρα...
Βαρέθηκα, τις πίκρες που μας ποτίζουν οι άλλοι, βαρέθηκα τις ανοησίες τις δικές τους, τις δικές μου, βαρέθηκα... τις γλυκανάλατες εκπτώσεις του γέλιου, της χαράς, της δικιάς μου και των άλλων, βαρέθηκα... τους ήλιους πίσω απ΄ τα σκοτάδια που αφήσαμε να μπούμε. Όλοι μας, κι εγώ μαζί, κι εσύ... βαρέθηκες;

Δε βιάζομαι να αλλάξω κανέναν, ούτε εμένα τον ίδιο, ούτε τον κόσμο κανενός. Δε με νοιάζει ουσιαστικά, ξέρω πως η γενιά μου δε θα προλάβει καλύτερες μέρες.

Βλέπεις, οι "επαναστάτες" του Πολυτεχνείου, είναι τα κουμάσια που σήμερα παίζουν με τον ηλίθιο και χωρίς καν προσχήματα, άθλιο τρόπο τα παιχνίδια τους πάνω στις δικές μας πλάτες.
Οι "επαναστάτες" που αγοράζουν στο περίπτερο, το Ριζοσπάστη και ένα ...Marlboro... επαναστάτες της δεκάρας...

Θα μου πεις τελικά τι σε νοιάζει εσένα τι με πειράζει εμένα;

Χαζούλι, αν σε ένοιαζε παλιότερα δε θα ήμασταν έτσι σήμερα... χαζούλι... σήμερα μπορεί να μην πολύ αργά για να νοιαστείς, τι θέλουν οι άλλοι δίπλα σου.
Μην ξεχνάς, για κάποιους, είσαι ο ...δίπλα τους και θες να νοιαστούν για σένα όταν χρειαστείς... θυμήσου το, χαζούλι...

Νοιαστείτε, δείτε γύρω σας, υπάρχουν κι άλλοι...

Επανάφλεξη

Ξανά οι διεθνείς τροχονόμοι του κόσμου, έκαναν την άθλια εμφάνισή τους.

Απέναντι στους αδύναμους οι "κυρίαρχοι" Ισραηλινοί τσακίζουν "τρομοκράτες" και παιδιά.

Εμείς, παρατηρητές, ως συνήθως, αντιδράσαμε. Αλλάξαμε κανάλι, στις ειδήσεις.
Δεν μπορούμε να βλέπουμε τον πόλεμο, ούτε τους τραυματίες... τους νεκρούς και τον ακριβή αριθμό των πληγωμένων φροντίζουν οι έχοντες τον ρόλο του ενημερωτή μας να τον αποκρύπτουν...
Βλέπετε η διεθνής "Μαφία" -με την πραγματική να ωχριά μπροστά τους- φροντίζει για την ενημέρωσή μας...

Αφού κατάντησαν τον κόσμο να είναι όλος δικός τους.. τι άλλο θέλουν;;;

Μονά ζυγά δικά τους, με τους υπόλοιπους (Ο.Η.Ε. κ.τ.λ.) να μην κάνουν τίποτα ούτε καν για τα "μάτια".
Μόνο ο Τούρκος Πρωθυπουργός τα είπε αυτή τη φορά με το όνομά τους τα πράγματα....

Για το δικό μας... ανδρείκελο δεν κάνω συζήτηση...

Διεθνής ντροπή, με την ανοχή των μεγάλων κυβερνήσεων...

Πότε θα έχει ο επόμενος σειρά;
Και ποιός θα είναι;;

Μια ευχή έστω...

Ευχές ανταλλάξαμε δεκάδες, δε μας έλλειψαν ποτέ άλλωστε...

Μήπως αυτές τις γιορτές μπορούσαμε να κάνουμε και κάτι για εκείνους που βρίσκονται "έξω" από τις ασφαλείς μας κατοικίες και τα φαγητά και τα γλυκά στα γεμάτα μας τραπέζια...

Για εκείνους που δεν έχουν τίποτα απ' αυτά, δεν δέχθηκαν ευχές ούτε ευχήθηκαν πουθενά...

Από αυτά που περισσεύουν είναι αρκετά...

Έστω και ένα βλέμμα συμπάθειας ή μια ευχή σημαίνουν πολλά, εκτός από το φαγητό και το γλυκό..

Σκεφθείτο και κάνετέ το πράξη. Είναι πολύ εύκολο...

Καλά Χριστούγεννα

... με υγεία, συντροφιά, οικογενειακή θαλπωρή και ευτυχία...

Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους και σε όλες... και σε εσένα εύχομαι Χρόνια Πολλά... που εύχεσαι τα δικά μου να είναι λίγα...

Dream On

Αναρωτήθηκα ξανά σκεπτόμενος (ναί.. είναι αλήθεια... σκέπτομαι κιόλας), αυτές τις γιορτινές και συνάμα μελαγχολικές ημέρες, πόσο τελικά είναι δυνατόν να γίνουν πράξη και να αντιστοιχιστούν σαν γεγονότα στην ιστορία του καθενός αυτά που θέλησε να ζήσει, να αποκτήσει, να αγγίξει, να γευτεί, να αγκαλιάσει, να κερδίσει... 

Διαπιστώνω για μια ακόμη φορά τη ματαιότητα των ατέλειωτων επιθμιών και την ανέλπιδη, σιγά σιγά πιθανότητα να γίνουν πράξεις... θες τα χρόνια που περάσαν, θες το παρόν... θές το μέλλον που κατά μια έννοια προδιαγράφεται τουλάχιστον σα σχήμα στον ορίζοντα..

Πάντως όπως κι αν το προσεγγίσω, αλλάζοντας τη μια μετά την άλλη τις γωνίες της θέασης, το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο κι αμετάβλητο..

Δεν έχω σοβαρά παράπονα από τη ζωή γενικά, σε ότι έζησα, κέρδισα και έχασα. Τζόγος είναι κι αυτή, τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Ποντάρεις και χάνεις ή κερδίζεις. Βέβαια ισχύουν  κανόνες παιχιδιού κι εδώ... συνήθως χαμένος βγαίνω, μα και στη χασούρα παίρνεις μαθήματα, βελτιώνεσαι, μαθαίνεις. Και ως γνωστόν τα μαθήματα κοστίζουν, αν είναι και ιδιαίτερα μη το συζητάμε πόσο κάνουν στο τέλος.  

'Οπως όταν μάθεις να χτενίζεσαι και να φροντίζεις τα μαλλιά σου σωστά. Είσαι φαλακρός πιά και δεν χρειάζεσαι αυτή τη γνώση... έτσι είναι και με τις εμπειρίες, τα θέλω του οποιουδήποτε... άπαντες γνωρίζουν ή υποθέτουν πως γνωρίζουν τι θέλουν από τη ζωή τους. Με γνώμονα τα θέλω τερματίζεις στα βρήκα και τέλος αγκαλιά με τα ...αυτά μάλλον δεν υπάρχουν...

Ερώτηση δίχως πιθανότητα απάντησης μια και αυτές οι ερωτήσεις γίνονται και απαντώνται στο εσωτερικό του κεφαλιού μας. Εκεί γίνεται φυσικά ένας διάλογος από την ψυχή, την καρδιά, (όχι την αντλία του αίματος, την "άλλη") και guest star δεν παραλείπω να αναφέρω είναι η πίκρα, με τις αναμνήσεις που κουβαλάει καθείς... 

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις πρωταγωνιστούν ευχάριστες στιγμές. Μπράβο σε όποιον έλαχε αυτός ο ρόλος. Τον ζηλεύω.

Δεν είναι όλοι τυχεροί, σε όλες τις περιπτώσεις "ουδέν καλό αμιγές κακού" και "ουδέν κακό αμιγές καλού" όπως και να 'χει, σε μερικούς ανθρώπους όπως κι αν ρίξουν το νόμισμα, βγαίνει η τρίτη όψη.. που δεν υπάρχει...  (νόμισμα με τρείς όψεις δεν υπάρχει, έτσι δεν είναι;)... κούνια που σας κούναγε...

  Μια καλή διέξοδος του πισθαναγκασμένου εγκεφάλου μας με τις άμυνες που αναπτύσει προκειμένου να διατηρήσει την ισορροπία του αν παλαντζάρει επικίνδυνα είναι να δημιουργεί εικόνα εκπλήρωσης κατά τη διάρκεια των ονείρων... μερικές φορές αναρωτιέμαι ολόκληρη μέρα από ένα και μόνο όνειρο, τουλάχιστον αυτό συνέβαινε πολλά χρόνια πρίν. (Ναί, έβλεπα και όνειρα..). Το ερωτηματικό που με βασανίζει, είναι γιατί δε βλέπω πιά... βαρέθηκε το μυαλό μου (έχω και από αυτό, λίγο.. αλλά έχω), να δημιουργήσει έστω ένα όνειρο της προκοπής να το ευχαριστηθώ;;

Τι να πώ! 

Δε μπορώ και με να πιέσω, δε θέλω, δε θέλω.. τι να κάνει και το μυαλό;

Έχει με κάποιο παράξενο, σχετικά τρόπο απενεργοποιήσει τη λειτουργία του ονείρου...

Βλάβη στον Κεντρικό Πίνακα; Ποιός ξέρει; (Έπεσε καμμιά ασφάλεια... κόπηκε κανένα καλώδιο, κάηκε κάποιο ουσιώδες αισθητήριο;).

Θα αφήσω να δώ αν ο διακόπτης ξαναμπεί στη θέση "Dream On", αν όχι, θα το πάρω απόφαση. Θα πάω να δώ καμμιά ταινία μεγάλου μήκους, μπορεί και ντοκιμαντέρ.. 

Μεταξύ σοβαρού και σοβαρού επίσης, με πειράζει που δεν βλέπω όνειρα, δεν έχω τουλάχιστο την ψευδαίσθηση πως έστω και πλασματικά, ουτοπικά ζώ για λίγο λίγα από τα "μη υπαρκτά"...

Το όνειρο δεν κοστίζει τίποτα, σε κανέναν. Δεν έχει περιορισμούς, δεν υπάρχουν σύνορα. Είναι ελεύθερο και δικό σου οτιδήποτε... χωρίς να κουνηθείς από το κρεββάτι σου, ούτε κάν τα μάτια να ανοίξεις για να δείς.

Έχοντας μάθει να διατηρώ "τα μαλλιά μου", τώρα που αραιώνουν και την κάνουν, έχω άκαιρη γνώση, θα μου συνιστήσω λοιπόν να ξαναδώ κανένα όμορφο όνειρο.

Μισό λεπτό... να... πατήσω το μπουτόν....

DREAM ON

OK

ACTIVITY ENABLE

"Παρακαλώ κοιμηθείτε"

Θα σας αφ....ω τ...ρ.............................

Τραπεζική Δημοκρατία

Χρεώσεις και πρακτικές των τραπεζών που έχουν κριθεί παράνομες και καταχρηστικές από τα δικαστήρια και τις οποίες ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ :

Οι παρακάτω πρακτικές και χρεώσεις των τραπεζών κρίθηκαν παράνομες από τα δικαστήρια :	Απόφαση Δικαστηρίου
Για τις καταθέσεις
Είσπραξη προμήθειας για κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου προσώπου	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων κίνησης σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου (ή τρεχούμενους) μετά την 4η πράξη κάθε μήνα	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων τήρησης και παρακολούθησης στους λογαριασμούς καταθέσεων	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Μονομερής μεταβολή από την πλευρά της τράπεζας για τους όρους των λογαριασμών καταθέσεων	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων αδράνειας (0,6 ή 1 €) σε λογαριασμούς που δεν κινούνται για πάνω από 1,5 χρόνο	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Ο υπολογισμός των τόκων των ποσών των καταθέσεων σε μεταγενέστερη ημερομηνία από αυτή που γίνεται η κατάθεση	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Για τις πιστωτικές κάρτες
Μονομερής αύξηση του επιτοκίου της πιστωτικής κάρτας, χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια που αναφέρονται στη σύμβαση	1219/2001, Άρειος Πάγος
Μονομερής αύξηση της συνδρομής της κάρτας	1219/2001, Άρειος Πάγος
Είσπραξη προμήθειας για την ανάληψη μετρητών μέσω πιστωτικής κάρτας	1219/2001, Άρειος Πάγος
Για τα στεγαστικά και λοιπά δάνεια
Είσπραξη εξόδων χρηματοδότησης για τη χορήγηση του δανείου	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Είσπραξη εξόδων φακέλου	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Μονομερής αύξηση του επιτοκίου στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο χωρίς κάποιο λογικό κριτήριο. Παράνομη είναι επίσης η απαίτηση της τράπεζας για επιστροφή του δανείου αν δεν αποδεχθεί ο πελάτης την προσαρμογή του επιτοκίου	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων 50 € σε δανειολήπτες για να πάρουν βεβαίωση οφειλών	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Η καταγγελία της σύμβασης του δανείου από τη μεριά της τράπεζας σε περίπτωση καθυστέρησης οποιασδήποτε δόσης	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Ο υπολογισμός των τόκων του δανείου με βάση το έτος των 360 ημερών αντί για τις 365 ή 366 μέρες με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη επιβάρυνση του δανειολήπτη	430/2005, Άρειος Πάγος
Η επιβολή χρονικού περιθωρίου (π.χ. 30 ημερών) στον πελάτη για να αμφισβητήσει τις χρεώσεις του, αλλιώς θεωρείται ότι τις κάνει δεκτές	1219/2001, Άρειος Πάγος
Τι μπορώ να κάνω;
1. Να αρνηθώ την επιβολή των παραπάνω όρων και εξόδων
2. Να διαμαρτυρηθώ εγγράφως στην Τράπεζα ζητώντας να μου επιστραφούν τα χρήματα που έχουν κρατηθεί παράνομα και να μην ισχύσουν οι καταχρηστικοί όροι
3. Να στείλω την έγγραφη διαμαρτυρία μου - στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή (Υπ. Ανάπτυξης) τηλ. 1520, fax 2103842642, 210-3829640, Πλ. Κάνιγγος, 10181και e-mail : info@efpolis.gr - στο Συνήγορο του Καταναλωτή Λ.Αλεξάνδρας 144, 114 71 Τηλ.: 210 6460612, 210 6460862, Fax.: 210 6460414, E-mail: grammateia@synigoroskatanaloti.gr

Έτσι ή αλλιώς πληρώνουμε παντού και για τα πάντα...

Ας μη μας τα παίρνουν κι εκεί που δεν πρέπει...

Το τσιγάρο,

δεν βλάπτεται...

από τη Ζωή...



Ουυυφφφφφ!!!!!!!
Και είχα αγχωθεί!!!!


Οπότε, μου ανάβεις;




Ευχαριστώ !!!

Με έσωσες !!!

Η ελληνική «νύχτα των κρυστάλλων»

Του Brady Kiesling*

Στις 6 Δεκεμβρίου, ένας Ελληνας αστυνομικός παραβίασε τους σαφείς διατυπωμένους κανόνες εμπλοκής της υπηρεσίας του και χρησιμοποίησε παρανόμως το όπλο του. Ηταν τόσο άτυχος, ώστε να σκοτώσει ένα μικρό παιδί. Οι καταστροφές που ακολούθησαν δεν είχαν όμως καμιά σχέση με την τύχη. Δεκάδες Ελληνες δημοσιογράφοι έσπευσαν να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα του Αλέξη. Χωρίς να περιμένουν την αυτοψία, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης ή το πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αποφάνθηκαν ότι η αστυνομία «δολοφόνησε εν ψυχρώ το νεαρό». Προσέθεσαν δε ότι ο θάνατος του Αλέξη ακολουθεί τη λογική παρόμοιων περιπτώσεων στο παρελθόν και ενισχύει τον ισχυρισμό ότι η ελληνική αστυνομία είναι εκτός ελέγχου. Η δέουσα αντίδραση της κοινωνίας απεικονίστηκε από τον ταλαντούχο σκιτσογράφο της «Καθημερινής», Ηλία Μακρή, ο οποίος στις 9 Δεκεμβρίου ζωγράφισε μια πένα να διαπερνά τρεις αστυνομικούς με την επισήμανση «συγγνώμη, εξοστρακίστηκε».

Καθώς περπατούσα στη Φιλελλήνων και έβλεπα τους εμπόρους να μαζεύουν τις σπασμένες βιτρίνες των καταστημάτων τους, μου ήλθε στο μυαλό η «Kristallnacht», η «Νύχτα των Κρυστάλλων». Ας μην λησμονούμε άλλωστε ότι οι βανδαλισμοί των καταστημάτων των Εβραίων από τους Ναζί, το 1938, ξεκίνησαν από τη δολοφονία ενός Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι από έναν Εβραίο θερμοκέφαλο. Το ιδεολόγημα της συλλογικής ενοχής, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια από κάθε πολιτισμένο λαό, ζει και βασιλεύει στον κόσμο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Οι αστυνομικοί είναι φονιάδες. Γι' αυτό πρέπει να τους λούσουμε με βενζίνη και φωτιά. Για να τους φέρουμε σε απόσταση βολής, δεν πρέπει να διστάσουμε να σπάσουμε καταστήματα ή να προβούμε σε εμπρησμούς.

Αναμφίβολα, οι Ελληνες δημοσιογράφοι θα προσβληθούν από την εν λόγω σύγκριση. Αλλωστε, το πογκρόμ των τελευταίων ημερών δεν στράφηκε εναντίον Εβραίων ή Αθίγγανων, αλλά εναντίον των τρισκατάρατων αστυνομικών. Για να μην τους προκαλέσω περισσότερο λοιπόν, τους καλώ να διαβάσουν την προκήρυξη της 17 Νοέμβρη μετά το θάνατο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν σήμερα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ελάχιστα διαφέρει από εκείνη που χρησιμοποιούσε τότε η τρομοκρατική οργάνωση. Η διαφορά βεβαίως είναι ότι οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να παγιδεύσουν το αμάξι ενός αστυνομικού με εκρηκτικά, για να κατακτήσουν το δικαίωμα να παροτρύνουν άλλους να το κάνουν.

Η Νύχτα των Κρυστάλλων, ήταν ένας εκτραχηλισμός που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει. Το ίδιο συνέβη και στη σημερινή Αθήνα. Οταν όσοι έχουν κύρος στην ελληνική κοινωνία – δάσκαλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι – καθιστούν σαφές στους νέους ότι η καταστροφική τους μανία αποτελεί ένδειξη πολιτικής αρετής και δεν θα τύχει οιασδήποτε τιμωρίας, μία μικρή μεν, ικανή δε, ομάδα εξ αυτών θα εκμεταλλευθεί την ελευθερία κινήσεων που της παρέχεται. Για όσους δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, η άποψη ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελείται από αυταρχικούς φονιάδες φαντάζει τουλάχιστον βλακώδης. Εκπληκτοι οι τουρίστες παρακολουθούν τους Ελληνες οδηγούς να παραβιάζουν κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας και να παραμένουν ατιμώρητοι. Σε άλλες χώρες, θεωρείται κοινός τόπος ότι ο σεβασμός στους νόμους σώζει πολύ περισσότερες ζωές από όσες καταστρέφει. Στην Ελλάδα όμως, τα ελληνικά σχολεία θρηνούν εκατοντάδες συμμαθητές του Αλέξη κάθε χρόνο, λόγω της ανοχής της κοινωνίας στη δολοφονική συμπεριφορά των οδηγών, στη διαφθορά των επιθεωρητών εργασίας και στην απόρριψη των τοξικών αποβλήτων των εργοστασίων στα ποτάμια.

Ο ανεπαρκής εξοπλισμός και εκπαίδευση και το πεσμένο ηθικό της ελληνικής αστυνομίας είναι συμπτώματα και όχι αιτίες της κατάρρευσης του κράτους δικαίου. Κάθε μήνα, το ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίζει και έναν καινούργιο κακογραμμένο νόμο για να κατευνάσει την οργή της κοινής γνώμης για κάποια περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Οι Ελληνες, από την πλευρά τους, χειροκροτούν την ψήφιση αυτών των νόμων, αλλά αντιτίθενται στην εφαρμογή τους. Το ίδιο και οι πολιτικοί. Οι ανεφάρμοστοι νόμοι και οι εξευτελιστικοί μισθοί εγγυώνται την άνθηση της διαφθοράς στην ελληνική αστυνομία. Η διαφθορά οδηγεί μαθηματικά στην καταρράκωση του κύρους της. Η έλλειψη κύρους και σεβασμού για τα σώματα ασφαλείας αποτελούν μία πολύ βολική λογική εξήγηση για την ανομία σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.

Πράγματι, υπάρχουν θερμόαιμοι στους κόλπους της αστυνομίας, οι οποίοι ενίοτε υιοθετούν βίαιες συμπεριφορές απέναντι σε όσους μετανάστες πέφτουν στα χέρια τους. Αλλά οι νταήδες αυτοί είναι ταυτόχρονα και δειλοί, ενώ η δημογραφική ομάδα των ανυπεράσπιστων τους οποίους μπορούν να βασανίσουν ατιμώρητα είναι μικρή και συρρικνώνεται συνεχώς. Οι αστυνομικοί που παραβιάζουν τον όρκο τους διακινδυνεύουν την ίδια βραδυκίνητη και επιφυλακτική απονομή δικαιοσύνης που περιμένει κάθε Ελληνα που παρανομεί.

Ο σεβασμός του κράτους δικαίου απαιτεί ο θάνατος του Αλέξη να τύχει παραδειγματικής και ταχείας τιμωρίας. Οι δικαστές και οι ένορκοι, έχοντας κατά νου όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οφείλουν να ζυγίσουν από τη μία πλευρά το δικαίωμα της αυτοάμυνας κάθε ανθρώπινου όντος –συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών– και από την άλλη την υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή ακόμη και με κίνδυνο της δικής τους. Η ελληνική κοινωνία θα γίνει υγιέστερη μόνο αν τιμωρηθεί το ίδιο το έγκλημα και όχι αυτό που τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ως έγκλημα.

Κάθε Νύχτα των Κρυστάλλων αποτελεί πλήγμα για τον αυτοσεβασμό ενός έθνους. Αφού διασκεδάσαμε ολόκληρο τον κόσμο με την ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας να υπερασπίσει την Αθήνα ενάντια σε μερικές εκατοντάδες ταραξίες, τώρα μερικοί υπεύθυνοι δημοσιογράφοι αλλάζουν γραμμή προκειμένου να συντονιστούν με τον προβληματισμό της κοινής γνώμης. Ισως τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας να εντάσσονται σε μία ευρύτερη διαδικασία ωρίμασης. Οι δημοσιογράφοι είναι τα χαϊδεμένα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας. Ας τους αφήσουμε να δικαιολογήσουν τις ναρκισσιστικές επαναστατικές τους ασκήσεις, παίζοντας το ρόλο της νομιμοποιημένης εκδοχής της 17 Νοέμβρη, αντί να υπερασπιστούν με σθένος, ως οφείλουν, το κράτος δικαίου σε μία στιγμή που το κράτος αποτυγχάνει, όπως τώρα, να προστατεύσει τους πολίτες του.

* O κ. Brady Kiesling είναι πρώην διπλωμάτης των ΗΠΑ. Παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ κι έκτοτε ζει μόνιμα στη χώρα μας.

Ένας Αμερικανός, είπε καλύτερα από όλους τους Έλληνες αυτά που έπρεπε να λέμε...

Μέρες Χριστουγέννων

1971.

Στο πατρικό σπίτι με τη γραμμή του τραίνου από την πίσω πλευρά του σπιτιού στα 150 μέτρα και την εθνική (να την έκανε ο Θεός...) μπροστά από το σπίτι στα 30 μέτρα.
Δρόμος με ασταμάτητη ακόμα και για εκείνη την εποχή κίνηση. Δρόμος για πολλά χωριά και αρχαιολογικούς χώρους με αυτοκίνητα να βουρλίζονται όλη την ημέρα...
Δρόμος που χρειαζόταν οπωσδήποτε τεράστια προσοχή! Δεν συγχωρείτο λάθος να εκτεθείς σ' αυτόν χωρίς να ελέγχεις ξανά και ξανά προτού ξεμυτίσεις...
Εύκολο, σιγά το πρόβλημα. Κοιτάς μια, δυο, τρεις και βγαίνεις. Συμφωνώ. Εύκολο ήταν. Για τους ανθρώπους.
Για τη σκυλίτσα μας αποδείχθηκε πιο δύσκολο. Είχε πριν λίγες ημέρες γεννήσει 5 κουταβάκια, ίδια και τα 5 σαν εκείνη. Μαύρα με λευκές κοιλίτσες. Μα ίδια!
Δοκίμασε να περάσει απέναντι, μα ένα αυτοκίνητο πρόλαβε το βήμα της και τη σακάτεψε.. λίγες ώρες μετά πήγε εκεί που δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ούτε μαλάκες να τα οδηγούν.
Από τα 5 κουταβάκια που ταΐζαμε με μπιμπερό επέζησε ένα. Ο Ντίκ. Έτσι τον βαφτίσαμε. Ντίκ.
Αν υποθέσουμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εκφράσεις για ιδιότητες ανθρώπων σε σκύλους, μια λέξη θα τον χαρακτήριζε.
Άρχοντας..
Μεγαλόσωμος, μαύρος με κατάλευκη κοιλιά και τα πιό εκφραστικά μάτια... δε λέω σκυλίσια ή ανθρώπινα γιατί θα υποβιβάσω... τα ανθρώπινα βλέμματα...
Αν για κάποιο λόγο του μιλούσαμε να κάνει ας πούμε πιο πέρα να καθίσει, ...δάκρυζε.... ναι.. δάκρυζε, δεν ήθελε να τον μαλώνουμε, ήθελε μόνο να τον αγαπάμε και τον αγαπούσαμε. Πολύ...
Κοιμόταν πάντα κάτω από το αυτοκίνητο του πατέρα, κι αν πλησίαζε κάποιος φίλος στο σπίτι δεν κουνιόταν καθόλου, ατάραχος. Αν κακόβουλα πλησίαζε κάποιος όμως χάλαγε ο κόσμος...
Κάποια στιγμή ο Ντίκ εξαφανίστηκε.. δεν τον βρήκαμε πουθενά... η λύπη δεν περιγράφεται... θλίψη.... σαν να χάθηκε άνθρωπος... κυριολεκτικά.
Πλησίαζαν πια Χριστούγεννα σαν τώρα και ανήμερα των Χριστουγέννων ο Ντίκ... ήταν εκεί!!
Γιορτή που δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα!!
Έπαιξε μαζί μας, χαιρόταν κι αυτός όσο κι εμείς, όλη η οικογένεια!
Το επόμενο πρωί, δεν ήταν πουθενά πάλι!
Χάθηκε! Έτσι όπως εμφανίστηκε, από το πουθενά...

Ερχόταν μόνο ανήμερα τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, την Κυριακή του Πάσχα και την ημέρα της ονομαστικής εορτής του πατέρα... 4 φορές το χρόνο για τα επόμενα 6 χρόνια... μόνο μα μόνο αυτές τις μέρες! Ούτε μια πριν, ούτε μία μετά!
Ανεξήγητο, όσο κι αν ρώτησα ειδήμονες και μη, μέχρι σήμερα... γιατί, ή μάλλον πως ξεχώριζε τις μέρες... ( ! )

Όταν ήλθε η ώρα του να αποδημήσει, ήταν η μέρα που δεν αντιστοιχούσε σε γιορτή, ήλθε έφαγε, ξάπλωσε στην πόρτα του σπιτιού και το μεσημέρι τραβήχτηκε απέναντι, πέρασε το δρόμο και ξάπλωσε κοιτώντας το σπίτι. Πριν νυχτώσει, είχε σβήσει...

Από τότε τις ημέρες των εορτών θυμάμαι το βλέμμα του, σαν να είναι μπροστά μου...


Το πιο ανιδιοτελές βλέμμα έκφρασης συμπάθειας που είδα ποτέ μου σε ματιά... και δεν ήταν καν ανθρώπινη... ήταν του Ντίκ...

Φράκτη

Ατελής ευγένεια, τέλεια αγένεια, παραδοχή εξόφθαλμων εικονικών δυνατοτήτων, προϊόντα του μυαλού... αναφορές στη λήθη και τους ανεπίστροφους χρόνους, καταναλωμένα στο μύλο των αιχμών, της έπαρσης, της ολοκληρωτικής ανταρσίας. Εικόνα θολή, γρατσουνισμένη από τα νύχια των θυμών με σκισίματα μίσους...



Κάποτε ένας πολύ αντιδραστικός πιτσρικάς, που δεν στεκόταν πουθενά δημιουργώντας συνεχώς φασαρίες και έρριδες, αποφάσισε να συζητήσει με τον πατέρα του μετά από επανειλημένες προσπάθειες του δεύτερου... "Κάθε φορά που θα εκνευρίζεσαι, θα καρφώνεις μία πρόκα στα ξύλα του φράκτη" του είπε δίνοντάς του μια χούφτα πρόκες και ένα σφυρί... Έτσι την επόμενη φορά που εκνευρίστηκε, αντί να σπάσει κάτι ή κάποιον στο ξύλο, πήγε και κάρφωσε μια πρόκα στο φράκτη.. και την επόμενη, την επόμενη.... βαρέθηκε να καρφώνει πρόκες και όταν εκνευρίστηκε ξανά αποφάσισε να ηρεμήσει λίγο και αν όχι να καρφώσει άλλη μία.. Ηρέμησε και δεν την κάρφωσε. Ούτε την άλλη φορά, ούτε και την επόμενη... Προτιμούσε να ηρεμήσει παρά να καρφώνει πρόκες...

Δεν εκνευρίστηκε επαρκώς ξανά, έτσι αποφάσισε να αποσύρει τις καρφωμένες πρόκες από τα ξύλα του φράκτη για να περνά την ώρα της ηρεμίας του... Σιγά, σιγά αφαίρεσε όλες τις πρόκες, παρατηρώντας πως τα σημάδια παρά το ότι οι πρόκες βγήκαν από τα ξύλα, αυτά παρέμειναν. Τρύπες ανοικτές...




Αυτές οι τρύπες στα ξύλα δεν κλείνουν. Έτσι όρισε η φύση. Δεν καρφώνω πρόκες σε καμμιά φράκτη λοιπόν... δεν έχω και σφυρί άλλωστε...

Διεθνής πισίνα

Ξημέρωσε άλλη μια μέρα, βροχή ασταμάτητη όλη τη νύχτα... κουρασμένος κοιμήθηκα σχετικά νωρίς για τα ωράριά μου. Έχω πάψει καιρό τώρα, μήνες ολόκληρους να ανοίγω τηλεόραση οπότε ακούω τα σημαντικά νέα από τις συζητήσεις του περίγυρου. Πολλά γίναν και θα γίνουν στους καιρούς που έρχονται. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι αλλαγές βαδίζουν προς το χειρότερο σε διεθνή όσο και εντός χώρας επίπεδα...

Ειδικά στο εσωτερικό είμαστε για κλάματα με τους αλήτες που μας διαφεντεύουν...

Και μη χειρότερα, αν και δε βλέπω και πουθενά καλύτερα...

Είδωμεν...