Dream On

Αναρωτήθηκα ξανά σκεπτόμενος (ναί.. είναι αλήθεια... σκέπτομαι κιόλας), αυτές τις γιορτινές και συνάμα μελαγχολικές ημέρες, πόσο τελικά είναι δυνατόν να γίνουν πράξη και να αντιστοιχιστούν σαν γεγονότα στην ιστορία του καθενός αυτά που θέλησε να ζήσει, να αποκτήσει, να αγγίξει, να γευτεί, να αγκαλιάσει, να κερδίσει... 

Διαπιστώνω για μια ακόμη φορά τη ματαιότητα των ατέλειωτων επιθμιών και την ανέλπιδη, σιγά σιγά πιθανότητα να γίνουν πράξεις... θες τα χρόνια που περάσαν, θες το παρόν... θές το μέλλον που κατά μια έννοια προδιαγράφεται τουλάχιστον σα σχήμα στον ορίζοντα..

Πάντως όπως κι αν το προσεγγίσω, αλλάζοντας τη μια μετά την άλλη τις γωνίες της θέασης, το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο κι αμετάβλητο..

Δεν έχω σοβαρά παράπονα από τη ζωή γενικά, σε ότι έζησα, κέρδισα και έχασα. Τζόγος είναι κι αυτή, τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Ποντάρεις και χάνεις ή κερδίζεις. Βέβαια ισχύουν  κανόνες παιχιδιού κι εδώ... συνήθως χαμένος βγαίνω, μα και στη χασούρα παίρνεις μαθήματα, βελτιώνεσαι, μαθαίνεις. Και ως γνωστόν τα μαθήματα κοστίζουν, αν είναι και ιδιαίτερα μη το συζητάμε πόσο κάνουν στο τέλος.  

'Οπως όταν μάθεις να χτενίζεσαι και να φροντίζεις τα μαλλιά σου σωστά. Είσαι φαλακρός πιά και δεν χρειάζεσαι αυτή τη γνώση... έτσι είναι και με τις εμπειρίες, τα θέλω του οποιουδήποτε... άπαντες γνωρίζουν ή υποθέτουν πως γνωρίζουν τι θέλουν από τη ζωή τους. Με γνώμονα τα θέλω τερματίζεις στα βρήκα και τέλος αγκαλιά με τα ...αυτά μάλλον δεν υπάρχουν...

Ερώτηση δίχως πιθανότητα απάντησης μια και αυτές οι ερωτήσεις γίνονται και απαντώνται στο εσωτερικό του κεφαλιού μας. Εκεί γίνεται φυσικά ένας διάλογος από την ψυχή, την καρδιά, (όχι την αντλία του αίματος, την "άλλη") και guest star δεν παραλείπω να αναφέρω είναι η πίκρα, με τις αναμνήσεις που κουβαλάει καθείς... 

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις πρωταγωνιστούν ευχάριστες στιγμές. Μπράβο σε όποιον έλαχε αυτός ο ρόλος. Τον ζηλεύω.

Δεν είναι όλοι τυχεροί, σε όλες τις περιπτώσεις "ουδέν καλό αμιγές κακού" και "ουδέν κακό αμιγές καλού" όπως και να 'χει, σε μερικούς ανθρώπους όπως κι αν ρίξουν το νόμισμα, βγαίνει η τρίτη όψη.. που δεν υπάρχει...  (νόμισμα με τρείς όψεις δεν υπάρχει, έτσι δεν είναι;)... κούνια που σας κούναγε...

  Μια καλή διέξοδος του πισθαναγκασμένου εγκεφάλου μας με τις άμυνες που αναπτύσει προκειμένου να διατηρήσει την ισορροπία του αν παλαντζάρει επικίνδυνα είναι να δημιουργεί εικόνα εκπλήρωσης κατά τη διάρκεια των ονείρων... μερικές φορές αναρωτιέμαι ολόκληρη μέρα από ένα και μόνο όνειρο, τουλάχιστον αυτό συνέβαινε πολλά χρόνια πρίν. (Ναί, έβλεπα και όνειρα..). Το ερωτηματικό που με βασανίζει, είναι γιατί δε βλέπω πιά... βαρέθηκε το μυαλό μου (έχω και από αυτό, λίγο.. αλλά έχω), να δημιουργήσει έστω ένα όνειρο της προκοπής να το ευχαριστηθώ;;

Τι να πώ! 

Δε μπορώ και με να πιέσω, δε θέλω, δε θέλω.. τι να κάνει και το μυαλό;

Έχει με κάποιο παράξενο, σχετικά τρόπο απενεργοποιήσει τη λειτουργία του ονείρου...

Βλάβη στον Κεντρικό Πίνακα; Ποιός ξέρει; (Έπεσε καμμιά ασφάλεια... κόπηκε κανένα καλώδιο, κάηκε κάποιο ουσιώδες αισθητήριο;).

Θα αφήσω να δώ αν ο διακόπτης ξαναμπεί στη θέση "Dream On", αν όχι, θα το πάρω απόφαση. Θα πάω να δώ καμμιά ταινία μεγάλου μήκους, μπορεί και ντοκιμαντέρ.. 

Μεταξύ σοβαρού και σοβαρού επίσης, με πειράζει που δεν βλέπω όνειρα, δεν έχω τουλάχιστο την ψευδαίσθηση πως έστω και πλασματικά, ουτοπικά ζώ για λίγο λίγα από τα "μη υπαρκτά"...

Το όνειρο δεν κοστίζει τίποτα, σε κανέναν. Δεν έχει περιορισμούς, δεν υπάρχουν σύνορα. Είναι ελεύθερο και δικό σου οτιδήποτε... χωρίς να κουνηθείς από το κρεββάτι σου, ούτε κάν τα μάτια να ανοίξεις για να δείς.

Έχοντας μάθει να διατηρώ "τα μαλλιά μου", τώρα που αραιώνουν και την κάνουν, έχω άκαιρη γνώση, θα μου συνιστήσω λοιπόν να ξαναδώ κανένα όμορφο όνειρο.

Μισό λεπτό... να... πατήσω το μπουτόν....

DREAM ON

OK

ACTIVITY ENABLE

"Παρακαλώ κοιμηθείτε"

Θα σας αφ....ω τ...ρ.............................